Ρογήρος Δέξτερ, "Δύο σχεδίες"

                      ] Μετρώντας κενές θερμίδες
                              στα fortune cookies
                                   με ασπαρτάμη [
             
             

......ξάπλωσε στο λιβάδι ] στον τόπο
Όπου πέφτοντας κάποτε
Έσπασε ο παππούς το πόδι του• σ' ένα
Με στάχυα ψηλά χωράφι αγύριστο
Πόσο χρονών
Και με ποια γυναίκα στην καρδιά
Μετά ή λίγο πριν 
Τον μεγάλο πόλεμο
Την πείνα και την απειλή τής εξορίας
Τους αμέτρητους θανάτους
Γλιστρώντας για να χαθεί
Για να γυρίσει
Εκεί που δε βρέθηκε ποτέ του
Μέσα στον αιώνιο χρόνο• ξαπλωμένος στο λιβάδι]
Με την ελπίδα ότι
Εκεί θα πεθάνει - εκεί θα τον βρουν
Κάποιο μεσημέρι
Με τα πουλιά και τα έντομα
Να λένε τα τραγούδια τους
Και τα άγρια άνθη ολοένα
Να χτυπούν κόκκινες σάλπιγγες• στο λιβάδι
Ξάπλωσε ] &
Αντί για όπως τον φανταζόταν 
Έναν παρόμοιο θάνατο
Ξαναβρήκε τη διάθεση για ζωή
Μέσα σ' εκείνο το μακελειό
Φωνών και χρωμάτων
Και θυμήθηκε
Τί άσχημα παιχνίδια παίζει η μνήμη
Όταν μόλις χτες βράδυ
Ενώ τσίριζαν τα νυχτοπούλια στα δέντρα
O immensa gula
Έφαγε μόνος του τα τυχερά κουλουράκια
Χωρίς να βρει ούτ' ένα μαγικό χαρτάκι
Δίχως να λύσει ούτ' έναν γρίφο
Από όλους αυτούς που ρίχνουν κρώζοντας
Οι οιωνοί τις νύχτες μες στο κεφάλι του •



                                                ◇



                                         Γύρισμα
                         Από ένα ρεμπέτικο παλιό
         
                                    Pseudo-Blues
               [ prose song "written on a toilet roll" ]


Χαμένος λες στα πιο ψηλά βουνά
Γράφοντας ίσως για παραλίες
Κάπου στη μακρινή Παραγουάη
Και για "λουόμενες
Καλλονές" που κυνηγούν
Πορτοκάλια κυλώντας -γελώντας- στον κατήφορο
Εκεί στα ανθισμένα μέρη τού κόσμου
Με μιαν ευωδιά καθώς από σώμα
Νεάνιδας σε οίστρο
Ή από φυλλωσιά που πρασινίζει στη λιακάδα
Στις πεταλούδες τυλιγμένη και τις μέλισσες•
Γράφοντας
Για τόπους που δεν υπάρχουν
Και η φαντασία τούς γεννάει μες στο μυαλό
Όπως σ' ένα μουρμούρικο παλιό
Τού '30 και κάτι
Που θά 'παιζαν ρεμπέτες
Φτιαγμένοι με διπλοπενιές βαθιά στο "γόνατο"
Όχι σαν τώρα οι δικοί μας σκύλοι
Που δε νογάνε γρυ από τραγούδι
Μόνο κάνουν γαργάρα με ξυλόπροκες
Στα ξενυχτάδικα• γράφοντας
Διάφορα στο πόδι
Και ας τα φάει αύριο ο χρόνος
Ή σα μαρμάγκα κάποια άλλη φρίκη• εξάλλου
Πόση πίκρα να ροκανίσει
Μια σεληνιά ή μια μέρα• μια σκέψη λοιπόν
Που να φυσάει
Να πάμε πιο μπροστά στην ουτοπία
Στων ανθρώπων τα ανύπαρκτα
Που φανταστήκαμε
Αφήνοντας πίσω μας το μέλλον •

Ρογήρος Δέξτερ

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Henri Rousseau, "Exotic Landscape"

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.