Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, "Τα μεροκάματα ενός έρωτα"

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ

(Η Ιερή Ακολουθία της Δευτέρας)

Κάθε Δευτέρα που φοράς φρεσκοσιδερωμένα

μπλουζάκι, φόρμα, εσώρουχα, λευκά και μυρωμένα

και κάνει ανυπόφορη ζέστη στο εργοστάσιο

ιδρώνεις

και ιερουργώ στα μύρα του κορμιού σου:

μαγειρεμένο φαγητό, μαλακτικό και πούδρα,

πορτοκαλόφλουδα, λικέρ κεράσι, κρέμα ημέρας,

αφρόλουτρο και άρωμα λεβάντα απ’ το παζάρι.

ΤΟ ΣΧΟΛΑΣΜΑ

Κάθε μέρα

δεν βλέπω την ώρα να σχολάσουμε.

Τη στιγμή

που βγάζεις το λευκό σκουφάκι

τινάζεις το κεφάλι

κι εξαπολύεις δεξιά-αριστερά

τα πύρινα μαλλιά σου.

Είναι η ώρα που βλέπω

ένα στιγμιότυπο

από τους οργασμούς σου.

ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ

Άνοιξη,

σκάνε χρώματα

ανθίζουν τα λουλούδια.

Έλα στην πίσω αυλή του εργοστασίου

στη ρεματιά

και πιο εκεί προς τα χωράφια

πώς ζευγαρώνουν να σου δείξω

οι χελώνες

οι λαγοί

οι νευρικοί κρεμμυδοφάγοι

το αχαλίνωτο πουλάρι κι η φοράδα

οι πελαργοί

ο καψωμένος φασιανός με την πουλάδα

και το δείλι που όλα αλλόκοτα φαντάζουν

ο μεθυσμένος Σειληνός με τη Μαινάδα.

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Αν παραλληλίζαμε

τον θεσμό του γάμου με τον δημόσιο τομέα

ή, αποδεχόμενοι τον κοινωνικό αποκλεισμό

ευπαθών ομάδων εγκλωβισμένων σε δομές

κοπιώδους επανένταξής τους σε μιαν ομαλότητα,

συμφωνούσαμε εν μέρει ότι οι ποιητές

είναι στυγνοί εκμεταλλευτές του παραλόγου,

έχεις μήπως σκεφτεί να δοκιμάσεις

την ιδιωτική μου πρωτοβουλία;

ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Βαμμένη ήρθε σήμερα.

Πού να ’ταν χθες το βράδυ;

Πολύ αργεί να κατεβεί από το λογιστήριο.

Σαν τι να λεν γελώντας με τον επιστάτη;

Γιατί φοράει σήμερα τα εσώρουχα τα μαύρα;

Στις τουαλέτες τι να κάνει τόσην ώρα;

Με ποιον γελά στο κινητό κολακευμένη;

Σε ποιες ηδονικές στοές χάνεται ο λογισμός της;

Γιατί σαστίζει;

Πού κοιτά;

Γιατί σκουντάει την άλλη;

Και στο αυτί του νιόφερτου τι τάχα ψιθυρίζει;

Μωρό μου, η ζήλεια μου ’χει κάνει το κρανίο

σφηκοφωλιά σπιούνων και χαφιέδων καφενείο.

Από τη συλλογή «Τα μεροκάματα ενός έρωτα», Εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2019.