Γεώργιος Δ. Προβατάς, "Περιθεωρήσεις"

Μια μέρα τ’ Αι-Γιωργιού

Με τα σκοτάδια, έρχονται και τα στοιχειά

περιδιαβαίνουν την πόλη

             και μπαίνουν απρόσκλητα στα σπίτια

ξεσαλεύουν ψυχές με τις αέρινες μορφές τους

             και με λόγια λιγοστά

πότε σαν πέτρα, πότε σαν φλόγα.

Δύσθυμη η μέρα προβάλλει ασθμαίνοντας

ισοπεδώνει απομεινάρια ονείρων

και ψυχρά ρωτάει, όπως στο μύθο

                     «κατά πού θα τραβήξεις;»

δυο δρασκίλια πριν το χάος.

Στη νέα αγορά ήρθαν πραματευτάδες

με βιολιά, με ηλεκτρονικά

             και ζυγαριές για όλα

τόσο τα κρεμμύδια, τόσο τα ανθρώπινα.

Ο ποιητής στην αχλύ του ονειρικού

όμως εσείς μάντισσες σταματήστε

             ν’ ανιχνεύετε αστερισμούς

αυτός βρίσκει δρόμους και συντρόφους

             και την αρχή αυτός ορίζει

μέσα στο φως και τ’ άνθια

μια μέρα τ’ Αι-Γιωργιού.

Περιθεωρήσεις

7.

Πήγε λέει, σ’ ένα ρημαγμένο βουνό

και τι θαύμα!

Μετά από πολλά χρόνια

εμφανίστηκε δειλά

μια άχνα ζωής: ένα ελάφι.

Τελευταία ελπίδα, τελευταία ευκαιρία!

Και ήρθαν γρήγορα, κοντανασαίνοντας

κατά εκατοντάδες

οι κυνηγοί.

9.

Την πόλη μας διασχίζει ένα ποτάμι

είναι όμορφα να βαδίζεις πλάι του.

Στην αρχαιότητα κατοικούσαν εδώ νεαροί θεοί!

Έπαιζαν στις όχθες με τα νερά.

Εμείς όμως σήμερα ρίχνουμε πολλά λύματα

                            και χημικά και βρωμίζει.

Ο πολιτισμός μας βέβαια έχει συνέπειες.

Ευτυχώς, που άλλαξε η θρησκεία

και δεν προσβάλλεται ο Θεός μας.

22.

Θαυμάζω τον φίλο

επειδή φαντάζει ατρόμητος.

Αυτός όμως, λέει ότι φοβάται

τις σημαίες, τις ιδεολογίες και τα ένστικτα

«Όλα τ’ άλλα», λέει

«είναι ζήτημα χρόνου

που έτσι κι αλλιώς είναι αυταπάτη».

Από τη συλλογή «Περιθεωρήσεις», Βέροια 2018.