Ουρανία Ε. Κουνάγια, "Τέσσερα ποιήματα"

Παιδικό

          Παιδί πετάει στις κάμαρες

          με κόκκινο μπαλόνι.

          Και με τον φύλακα άγγελο

          παίζει τρελά παιχνίδια.

          Μετράει τον χρόνο σιωπηλά

          με ανέμους και με φρούτα.

          Αγιόκλημα και αγιασμός

          και

          Απουσία θανάτου.

Χαμογελάστε!

Με ντύσανε στα γιορτινά

με την παλίρροια στα μάτια.

Και το κουτσό πουλί στον ώμο

με το χαρτάκι της τύχης στο στόμα.

Ύστερα, περάσαμε στις γυάλινες πλάκες του χρόνου…

Το αρνητικό της ανυπαρξίας:

χαμόγελα ναρκοπέδια,

η αυταπάτη των λογαριασμών.

Τόσα έτσι… μείον αλλιώς.

Πάλι μηδέν.

Η μικρή Ελένη

Το ραδιόφωνο με τις λυχνίες

σταμάτησε να παίζει μουσική,

όταν τα κορίτσια άφησαν το σπίτι.

(Οι γονείς τα απογεύματα

διαβάζουν ήσυχα την εφημερίδα)

Πρώτη έφυγε η μεγάλη,

έπειτα η μικρή Ελένη,

έβαλε το φόρεμα με τους ήλιους και πέταξε.

(Το κόκκινο της αζαλέας

εισβάλει ορμητικό τα πρωινά από τις γρίλιες)

Το ραδιόφωνο με τις λυχνίες,

σε ράφι παλαιοπωλείου σκονισμένο,

περιμένει.

Αίνιγμα

          Ολάνθιστη αμυγδαλιά

          σε περίβολο νεκροταφείου.

          Ποιον λοιδορεί στα κάτασπρα

          και ποιον παρηγορεί;

Από τη συλλογή «ΜΕΣΙΣΤΙΕΣ ΜΕΡΕΣ - ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΠΟΘΟΣ»,

εκδ. ΕΥΘΥΝΗ, Σειρά: Νέος Αστρολάβος, 2012