Βασίλης Δασκαλάκης, "Τρία ποιήματα"

Pieter Pauwel Rubens, "Prometheus Bound"

ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΡΑΔΡΟΜΟΙ ΑΡΤΗΡΙΕΣ

η πόλη που ζει στο μέσα μας, χαμογελά

πάει να ξεστρίψει απ’ την ανάγκη

που ισχυρή επαναλαμβάνει η συνήθεια

διαφορετικά ηχούν τα σήμαντρα

σε μονές και ναούς

διαφορετικά πενθούν

τα καλοκαίρια που χάνονται

η πόλη που ζει μέσα μας, δεν υπάρχει

μόνο ο δρόμος που οδηγεί

στα αστέρια

σαν ακροβάτες πριν τη συντριβή

λερή που είναι αγάπη

όταν το δάκρυ μας

πνίγει κόμπους

λαλεί σαν πετεινός τα μεσημέρια

ΕΝΑΡΕΤΟΣ

στο πολύχρωμο ζόρι του κάμπου

τσακάλι ασπρόμαυρο χορεύει

στα σπαρτά

σε λάκκους κάνει προσευχές

κι ο γύπας ξεριζώνει την καρδιά

του Προμηθέα

Ιούλιος ο μήνας κήρυκας

θερίζει την πραμάτεια του

στις θίνες της Ιεράπετρας

εκεί ξεσπά ο άρκαλος

κι αγωνιά

λαχτάρα να βυζάξει τα μωρά

να βγάλουν γράμματα καινούργια

στις επαρχίες του νότου

κόρες αλλόκοτες, πετάνε

μάγισσες ύστερες

καρδιές με φλέβες στα μαλλιά

και την ψυχή καπνό

σε γιορτινό ακρογιάλι

ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ

να βγεις ψηλά κει στο Φηροστεφάνι

να βλέπεις μαύρη σκόνη, τέφρα κι η

πέτρα απ’ το νεφρό να βγαίνει

σαν μια γατίσια συνουσία

απέραντη χωματερή

λαγνεία

τα οινοποιία οπτασία

και οι τουρίστες,

πλείστοι

ιαπωνέζοι με φωτοκάμερες καμένες

κύτταρα παθιασμένης άπω ανατολής

χλιδή αυτοκράτορα απόκοσμου

η λαχτάρα

η μουσικότητα κυρία

αλλόκοτη

να γλείφει τις πληγές μας

και ένα χέλι να χορεύει

με αγριοκέρι να αναστήσω τ’ ακρωτήρι

με Ετρούσκους ραψωδίες να σκαρώσω

συμπλέγματα με ειδώλια Κυκλάδων

κι ο ήλιος χίλια χρώματα να δίνει

(πάνω στην άγρια ομορφιά θα τρέξω

άνεμος αλανιάρης ο θυμός μου

κι όσα αμπέλια ξεριζώσουν απ’ το κορμί μου

στην παρακμή δε θα ενδώσω)

Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό «Παρέμβαση», τεύχος 168-169, Νοέμβρης 2013