Γιώργος Ναούμης, "Δύο ποιήματα"

(Giovani Boldini, "Woman at a piano")

ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

Στο μεγάλο σαλόνι

τα κηροπήγια είναι ασημένια

κι οι κουρτίνες βαριές

κρέμονται καταρράχτης

μουρμουρίζοντας σιωπή και θυμίαμα..

Όλα επιβλητικά και σίγουρα

σαν το πορτραίτο του Λοχαγού

στη περίοπτη θέση αγέρωχος,

με πράσινα σιρίτια και σταυρούς τιμής

αντίκρυ στη φωτεινή τζαμαρία

που κουτουλάν ξεγελασμένες απ’ έξω

πεταλούδες με αστείο πέταγμα..

Στο μεγάλο σαλόνι είναι όλα σωστά

κι αντάξια της μεγαλοσύνης Του

..το μόνο που λείπει

είναι το πόδι από ένα πορτραίτο..

HMOYN EKEI..

Ήμουν εκεί.. ηδονικός κι απρόσκλητος

την κόρη να βλέπω στης αίθουσας το ημίφως,

στο πιάνο διάχυτη,

γιασεμιού ευωδιά σε νησί

με τα πέντε δρομάκια

κι εκατόν πέντε φεγγάρια..

Ήμουν εκεί, σκυφτός

στη κλειδαρότρυπα του μυαλού

..ίδια Σαλώμη κέρναγε

το δοξασμένο της χορό στην οικουμένη.

A και να ήταν την άλλη φορά

τον παιδικό της μορφασμό να δω ο φαντασμένος,

όταν τη λάθος νότα

της ζωής μου τη νότα

στο πλήκτρο της χτυπήσει..!

Τα ποιήματα του Γιώργου Ναούμη μάς τα σύστησε ο Παύλος Παρασκευαΐδης

και δημοσιεύονται για πρώτη φορά.