Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, "Μικρή ερωτική ανθολογία"

(Gian Lorenzo Bernini, "Apollo and Daphne")

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ

Τον 6ο αιώνα π.Χ. στη Νάξο και στα γύρω νησιά

ήταν έντονη η ανάμνηση της αρχαίας Σφίγγας

Είχε τα χείλη σου ξέρεις

και το χαμόγελό σου…

αυτό το... "σαχλαμάρες λες αλλά μ’ αρέσει να σ’ ακούω"

το… "δε σε καταλαβαίνω αλλά είμαι πλάι σου κι αρκεί"

το… "να σου βάλω ένα αίνιγμα;

               ποιος ξέρει τι να σκέφτεσαι για μένα;"

το… "περνάω μέτρια αλλά η ζωή είναι τόσο γλυκιά"

το… "αχ και να μπορούσα όσα θέλω"

Το χαμόγελό σου...

και ρυτίδες να το περικύκλωναν

και με την αφή να το ’βλεπα

όταν πια δε θα μπορούσα με τα μάτια

θα το αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες

(Από την ενότητα «Νάξος - Θαλαττινή Ανθολογία»,

της συλλογής «Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ», εκδ. Ars Poetica, 2012)

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ Κ

Η ομορφιά σου ρανίδες αγγελικού ιδρώτα

Χρώματα πέτρας και κορμιού στο κύμα που τραβιέται

Χαμόγελο-καλωσόρισμα στην πόλη σου

Κουβεντολόι ερωτικό των αηδονιών στις λόχμες

Δάχτυλο του πειρατή στον χάρτη

Άρωμα κήπων σουλτάνου ερωτευμένου

Ακόπιαστο εφηβικό φιλί

Κυριακάτικο χουζούρεμα

Η ομορφιά σου τσιγγάνικος χορός

Κατάμεστο λούνα-παρκ

Απάτητο χιονισμένο δάσος

Χωράφι με ανθισμένες κερασιές

Βόλτα στο πάρκο με τα ζευγαράκια

Καρδιοχτύπι ερωτικής περίπτυξης

(Από την ενότητα «Ένα σμήνος ποιήματα»,

της συλλογής «FUROR SCRIBENDI», εκδ. Ars Poetica, 2013)

ΚΑ_ΡΑΒΑΝΙ ΓΛΥΚΟ

Κάθε πρωί οι πόθοι μου φορτώνουν τις καμήλες

Ύστερα ήλιον αψύ φορτώνονται στις πλάτες

κι όλοι μαζί αργά-αργά βαδίζουνε στον κόσμο

Στον δύσβατο τον δρόμο τους μόνη παρηγοριά τους

είναι οι δύο τρεις στιγμές που θα χαμογελάσεις

Μικρές οάσεις της ζωής στην ερημιά της μέρας

Το βράδυ γύρω απ’ τη φωτιά κοιτούν τον ουρανό σου

Μιλούν για τον Αλντεμπαράν κλαίνε για την Παρθένο

Μετρούν όλα τα τρίγωνα που έχεις στο κορμί σου

Μαζί με όσα η Αίγυπτος έχει στις πυραμίδες

και συνυπολογίζοντας τις θίνες της ερήμου

τα βγάζουνε δεκαοχτώ χιλιάδες τετρακόσια

(Από την ενότητα «Το ακρόπρωρο της Ερατώς»,

της συλλογής «ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ», εκδ. Ενδυμίων, 2012
Προδημοσίευση από τη συλλογή «Τα μεροκάματα ενός Έρωτα»)

ΕΡΩΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΑΝΑΡΡΙΧΩΜΕΝΟ

Ι

Τώρα που όλα μου τα λόγια για σένα

τα μάζεψα στις χούφτες μου,

τα πέταξα ψηλά στον κυκλαδίτικο ουρανό

ώστε να ψάξουν να σε βρουν

και να σε σαγηνεύσουν,

όλες οι αποστάσεις,

πέραν αυτής που διακρίνω το πρόσωπό σου,

είναι άχρηστες.

Και τι αξία άλλωστε έχει οτιδήποτε

αν δεν περιέχει κάτι από σένα;

Τι αξία έχουν τα ρολόγια

αν δεν μετράνε τον ερχομό σου;

τα ρούχα που δε μυρίζουν όπως εσύ,

τα βιβλία που δε διαβάζεις,

οι τοίχοι που δεν περικλείουν τον έρωτά μας.

Τι αξία έχουν;

ΙΙ

Μα τότε,

τότε καλύτερα να ’μαστε δυο φύλλα ελιάς

και να τα λέμε δίπλα-δίπλα στον ίσκιο της

ή δυο γάτες που τεμπελιάζουν στον κυκλαδίτικο ασβέστη

κι ακόμα καλύτερα να εξαϋλωθούμε,

φωνογραφώντας ηδονές

κι ερωτικούς ψιθύρους

στα φύλλα μιας κληματαριάς.

Οι μόνες αποδείξεις πως θα υπάρχουμε.

(Από την ενότητα «Νάξος - Θαλαττινή Ανθολογία»,

της συλλογής «Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ», εκδ. Ars Poetica, 2012.

Περιλαμβάνεται και στο βιβλίο «ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ»)

THE POLICE - Every Breath You Take