Ιωάννης Σεβαστιανός Ρώσσης, "Το πανηγύρι της Άνοιξης"

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

                              μνήμη Δημήτρη Ιορδ. Καρασάββα

                              Σωσμένος πια αποθέτεις
                              το Τάμα Σου στο Βωμό της Λύτρωσης
                              Κομματιασμένα ποιήματα
                              αφημένα ευλαβικά...
                                          Δ.I. Καρασάββας


Γύρω μου θρασομανάει
της άνοιξης το πανηγύρι. Όλα εδώ ξανά
το ηχηρό φωνάζοντας  π α ρ ώ ν:
Οι φρέζιες    τα σαλκίμια    οι μανταλίδες
φτενά χαμομηλάκια
(τρέμω μην τα πατήσω)
και λευκά
λιγνόκορμα σαμντάνια τα σπερδούκλια
όλα εδώ:
των τριφυλλιών τα κίτρινα ανθάκια    οι παπαρούνες
τον ερχομό της Κόρης να γιορτάσουν
και μόνο εσύ απών
                                    παλιέ μου φίλε.

Την κακόφωνη ακούω καρακάξα
αντί γι’ ανάκουστο πουλάκι.
Οι άλλοι την μπερδεύουν με την κίσσα.
Μα όχι εμείς, Δημήτρη.
 
Το τελευταίο σου βιβλίο πάλι ξεφυλλίζω.
Σίγουρα ξέρεις πια τί είναι η Βέρροια
με δύο ρο. Θα έμαθες
                           όπως κι εγώ
τί είναι ο ποιητής: κύνας
αμέριμνος μπροστά στον Μεγαλέξανδρο.
Ήφαιστος μόνος
ευτυχισμένος στη σπηλιά του.

Στην ύστατη αφιέρωση σε μένα
τη φιλία σου πάλι ανασαίνω    πριν
τους πικρούς μου στίχους σαν αγέρι ψιθυρίσω
στα φύλλα τα καινούργια της συκιάς.

Ακέραιο ποίημα το δικό μου    αφημένο ευλαβικά
στην παρουσία σου.

Με αγάπη τη Βέρροια θυμάμαι. Στο χέρι σου
τους ξέγνοιαστους «Καιρούς» σου να κρατάς.


                                                     Μάτι, 4.4.2025
                            Ιωάννης Σεβαστιανός Ρώσσης




Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Sandro Botticelli, «Primavera».
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.