Μαργαρίτα Παπαμίχου, "Πέτρες"

Πέτρες


Έριξα την πέτρα μου
Όσο πιο μακριά γινόταν
Όλο έρχεται στα όνειρά μου σπασμένη
και μου ζητάει να την κολλήσω.


*


Γέλασε η πέτρα
έτσι που με είδε να κοντοστέκομαι
έλα μου είπε
πέρασε
καρδιά ήμουν κι εγώ κάποτε


*


Η πέτρα δε νιώθει δε λυγάει
η πέτρα σπάει
μια καρδιά που αντέχει να σπάει
στο τέλος
γίνεται πέτρα χρυσή


*


Έχω σπάσει τόσες φορές
και σκορπίστηκα άλλες τόσες
γι’ αυτό περπατώ και συναντώ στους άλλους
τα δικά μου κομμάτια


*


Λάξευε την άβυσσο
ώσπου η πέτρα τη λυπήθηκε
ώσπου η πληγή της φώναξε
φτάνει

                                                   Μαργαρίτα Παπαμίχου

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια).

Στην εικόνα: Κρήτη - Αγία Μαρίνα.
Πηγή για την ανάρτηση, το προφίλ της ποιήτριας στο facebook.