ανασυρ(ό)μενον εφόσον καίει η ισχύς του παλαιά
το ζόρι κεκτημένον αεί τραγούδι ελληνότροπον κι
όχι ελληνοπρεπές σε ποικιλόσχημον άκουσμα μεν
βαθύπλουτα ηχηρόν διό στιγματισμένον τού καη-
μού κατακαβουρντισμένον μα η μάνα ανώνυμος
κερνάει ενώ πάλης ρακές τσιρόπουλα στα χώματα
του αδίκου καταφέρονται πώς πείθονται και οι νότες
σω φυγής πάσης εκτός θαλάσσης
Ο ποιητής Κώστας Θ. Ριζάκης (Λαμία, 1960)
εξέδωσε δώδεκα συλλογές, τη μία συγκεντρωτική (των εξ πρώτων ‒
γ΄ επαν. Κουκκίδα 2020). Διηύθυνε ή και συνδιηύθυνε
επτά
έως τώρα (σε εννέα εν συνόλω περ.) λογ. περιοδικά. Επίσης, επιμελήθηκε περί τα 200 βιβλία (ιδία ποιητικά), αρκετά αφιερώματα σε έντυπα άλλων, καθώς και τιμητικούς τόμους σε μορφές (Κ.Ε. Τσιρόπουλο, Γ.
Πέγκλη, Μ. Μέσκο, Ο. Αλεξάκη, Σ. Σαράκη, Ζ. Σαμαρά, Β.Π. Καραγιάννη, Γ.Χ.
Θεοχάρη, Δ. Αγγελή ‒ τα τελευταία 2 υπό έκδοσιν) τής λογοτεχνίας μας. Ενασχολείται δε και συνεχίζει, με τη σύγχρονη γυναικεία γραφή (Ζ. Δαράκη, Λ.
Παππά,
Μ. Καραγιάννη, Κ. Κούσουλα, Χ.
Κουτσουμπέλη, Έ. Λάγκε, Έ. Κορνέτη, Ν. Κεσμέτη, Κ. Ρουκ, Μ. Κουγιουμτζή, Α.
Μπακονίκα, Ά. Γρίβα, Δ. Δημητριάδου, Ν. Χαλκιαδάκη). Πρόσεξε πολύ όσους
νεώτερους άξιους. Τελευταία του συλλογή (με τον Σταύρο Σταμπόγλη) η, πυξίδα
ουρανομήκης, εκδ. Παρέμβαση 2023. Έχουν γραφεί και εκδοθεί πολυάριθμα
μελετήματα για το ποιητικό του έργο.
Στην εικόνα: Γεώργιος Ιακωβίδης, «Παιδική Συναυλία» (1884-90).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου