με τα πολλά παράθυρα
όσο νυχτώνει φοβάμαι, μαμά
μα εγώ φυλαχτό θα του φτιάξω
να ανεβούμε τη μαρμάρινη σκάλα
και να μπούμε με το δεξί, μαμά
και να ’σαι πάντα δίπλα μου
και να το καλοπιάσεις το κακό, μαμά
και να του πεις γρήγορα να φύγει
και να βγάλουμε τα καλώδια, μαμά
και να κατεβούμε μαζί στον κήπο
και να κυλήσει γρήγορα ο χρόνος, μαμά
και με ξύλινο αλογάκι να γυρίσουμε σπίτι
και πόσες μέρες πέρασαν, μαμά
και ο καιρός εδώ μέσα ψυχραίνει
εδώ και τώρα πρέπει
με κομμάτια ζωής κομμένης
πανωφόρι να ράψω
για τις μέρες που έρχονται
στα ζεστά να παρηγοριέσαι φως μου
Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος
Πρώτη δημοσίευση
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου