Γιώργος Χ. Θεοχάρης, "Ότι εγκρατής η επικράτεια"

Από την ενότητα

ΑΝΟΙΞΑΝΤΑΡΙΑ

75 εφύμνια απόστιχα εαρινής ανθοφορίας

5

Νεροσυρμές, φιδοσυρμές

και ξεροπόταμοί μου

κροκάλες πέτρες ριζιμιές

χαρακτική της γης μου

23

Λουλούδι της φραγκοσυκιάς

στο σπάσιμο της δημοσιάς,

ανθοί κι αγκάθια εικόνα μία,

καθώς του έρωτα η ουσία.

Θάλλουν στο φρύδι του γκρεμού

και δίνουν νόημα του κενού

αφού τα πάθη πού ’χει ο νους

ισορροπούν στους εγκρεμούς

59

Του κάτου κόσμου ασφοδελοί,

κρινάκια επιταφίου,

χύνετε μύρο θείο

στην ώρα τη δειλή·

μα εκείνοι που κεντρώθηκαν

απ’ της αγάπης την γητειά,

άνθρωποι αποκοιμήθηκαν

και ξύπνησαν πουλιά

73

Συνώνυμα της ομορφιάς

διαβάζω στης τριανταφυλλιάς

το λεξικό ανθισμένο.

Να μελετώ επιμένω·

κι από την αρμπαρόριζα

μαθαίνω τα ομόριζα

Από την ενότητα

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΣΥΛΛΑΒΙΣΜΩΝ

40 + 4  ΧΑΪ ΚΟΥ

Το χέρι ψάχνω

Τα βράδια που φοβάμαι.

Να με κρατήσεις

*

Ελιές μαζεύει

Μ’ ευλαβικές μετάνοιες

Στο δέντρο η μάνα

*

Μεσ’ στο μυαλό της

Δάσος μαύρο που τρέχουν

Απελπισμένοι

*

Είναι κι εκείνος

Που τη σιωπή φοβάται

Και τραγουδάει

*

Λάμπουν τ’ αστέρια.

Ο ουρανός απόψε

Σπασμένο ρόδι

*

Βαθύ πηγάδι.

Η ηχηρή σιωπή σου.

Μέσα του πέφτω

Από τη συλλογή «Ότι εγκρατής η επικράτεια», εκδ. Κουκκίδα, 2019.