Χρήστος Τουμανίδης - Γιώργος Δελιόπουλος, "Εορδαία γη"

ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Μέρες που φεύγουν, μέρες που έρχονται −

μένουν εκεί στο λίγο φως,

                                  άηχες σημασίες.

Ανάμεσα στις φλέβες − κελαρύζουν.

Η γεωγραφία των ετών, ιδού, πάνω στο δέρμα.

Στα πρόσωπα, στις ράχες των χεριών.

Στα βάθη μέσα της ψυχής.

                                  Γήινα τοπία που στενάζουν, λες.

Βάλε το δάχτυλο αν μπορείς,

                                  βρες την αρχή· στο τραύμα.

(Κρόκος, λιγνίτης, μάρμαρα − μπερδεύονται στα χείλη.

Γίνονται λόγος, νόημα ζωής − ιριδισμοί θανάτου.)

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Εκεί, στις άκρες των ματιών,

ολόγυρα στα χείλη.

Κάτι απαλές, πολύβουες γραμμές.

Διαδρομές του χρόνου.

Το αύριο και το χθες, εκεί

στις μυϊκές συσπάσεις.

- Γέρασα πια…

- Υπήρξες;

- Δεν πρόφταινα… τα γεγονότα. Δεν…

(Το διαρκές αβέβαιο· η βεβαιότητά μας.)

Κράτα βαθιά σου εκείνη τη στιγμή που σ’ έκανε δική της.

Χρήστος Τουμανίδης

(Από την ενότητα Ο Χρόνος είναι ο χάρτης μας)

ΕΝΥΠΝΙΟ

Νιώθω περίεργα κι απόψε.

Όλη μέρα

μάζευα το μαύρο σε σακούλες

έκλεινα με γάζες τις οπές στα ορυχεία

έδιωχνα την τέφρα μου απέναντι

όλη μέρα

ύστερα

τα φώτα έγιναν σκιές

ύψωσα λευκή σημαία

με τα τρόπαια στους τοίχους

υποκρίθηκα τον ύπνο

ξαφνικά

βρέθηκα γυμνός

με την λάμπα στον καθρέφτη

με τα βλέφαρα στη σκόνη

με το σώμα τρυπημένο

ξεφυσώντας απ’ τα χείλη μου καπνό.

Νιώθω περίεργα που απόψε

όλα τρελαίνονται κι όλα θυμίζουν όνειρο.

Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Εκλεκτοί κι υπεράνω ευθύνης κυρίες και κύριοι

θυμηθείτε για λίγο τον φτωχούλη Αρμάντ

το παιδί με τα κίτρινα χέρια που καθάριζε τάφους

τον εχθρό που συνέλαβαν με ξίφος στην τσέπη

τον τρελό που κουβάλησε την έρημο μέσα του

τον ξένο που για χάρη σας άλλαξε όνομα

τον νέο σας γείτονα εντός των τειχών

τον φτωχούλη Αρμάντ θυμηθείτε για λίγο

σε καμιά προσευχή του δε βρήκε ανάπαυση.

Γιώργος Δελιόπουλος

(Από την ενότητα Ρόδα και στάχτες)

ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

1

Όλοι απόψε στη σειρά για τον τρανό χορό

αμαρτωλοί και άγιοι της χαράς

παρόντες και απόντες της καρδιάς μας.

Λύρα, κλαρίνο, τύμπανα

και πρώτος με τους στίχους σου

αρχίζεις το τραγούδι.

«Ψεύτης κι αν ήσουν κόσμε μου

αληθινός φαντάζεις…»

Κύκλος τα χέρια γίνονται

οι λογισμοί μας κύκλος.

Και οι ψυχές στα σκοτεινά

χορτάτες και πανσέληνες

βρίσκουν τα βήματά τους.

Χρήστος Τουμανίδης - Γιώργος Δελιόπουλος

(Από την ενότητα Σημείο συνάντησης)

Από τη συλλογή «Εορδαία γη», εκδ. Ρώμη, 2019.