Χριστίνα Καραντώνη, "Παρακειμένων Εκείνων"

Από την ενότητα

Επί μνήμης ακμής

Πολλαπλασιασμός

Ψήλωσαν μάς θέριεψαν πολύ

οι πικροδάφνες της αυλής

και οι καημοί πατέρα

Πύκνωσαν τόσον που

τέσσερις ενώθηκαν σε δυο

Και τούτον κατ’ αναλογίαν λοιπόν

όσο για την απλή μέθοδο των τριών

ες αεί ευγνώμων

ότι με άσκησες από παιδί

να μην ξεχνώ

ούτε και να θυμώνω

Καταμέτρηση

                          στον ποιητή Κώστα Θ. Ριζάκη

Σαν σε παράγγελμα ηχούσε

εν δυο εν δυο

Συντόνιζε το βλέμμα

βηματισμό δεν είχε

δεν μπορούσε

ακίνητο ακοίμητο τον όρισαν

το αποδέχτηκε

φρουρός των περασμένων

Είδε στον ουρανό

μέτρησε

ένα και δύο

δέκα μαζί μετά δώδεκα

σύνολο περιστέρια

όλα λευκά

να φεύγουν

να πετούν

μακριά σαν πριν πιστός

Ο ποιητής αθώα αριθμεί

Αντιγόνη για λίγο

Αντιγόνη υπήρξα κάποτε

για λίγο

Κι ήμουνα

βήμα που έτριζε

βάρος

στο δάπεδο της σκηνής

Θεός πουθενά

από τότε κανένας

ούτε καν από μηχανής

−Ο Άγγελός σου πόσο φύλακας

στον τάφο της νεκρής

διαρκώς αδελφής!

Από την ενότητα

Όσα εκκρεμοτήτων εκκρεμή

Ζώντας μεταφορικά

Μεταφορικά ζώντας

με ενσωματωμένη τη σκευή

φωνή στο κέντρο εύθραυστη

καλά από τους κραδασμούς προστατευμένη

στην πίσω τσέπη στα τέσσερα

δελτίο διά βίου διαδρομής

το άνοιγμα-κλείσιμο αυτόματο

της φυλακής διασφαλίζει

έλα

στο εικοστό τέταρτο χιλιόμετρο

διαρκώς δασώδους υπομονής

Κάθε κυριολεξία μου

ετοιμόρροπη − τρίζει

Επειδή άργησαν οι μέλισσες

Πολύ άργησαν οι μέλισσες να ’ρθουν

Εξαντλημένο το αγιόκλημα

απέσυρε τα άνθη του από τον φράχτη της αυλής

κι από αναρριχητής

έρπον κατέληξε να εκλιπαρεί

για δυο σταγόνες αιφνίδιες

βροχής

Διάτρητες εκκρεμότητες

Εκκρεμότητες −

Παλιοί λογαριασμοί με των σπιτιών τα παράθυρα

και τις αναρριχήσεις των ματιών

Πού να σου εξηγώ

Έχουν αλλάξει συντελεστή οι αποδομήσεις όλες

Συλλήβδην αυθαίρετες θα εκληφθούν

σύμπασες οι απόπειρες

στη μεσοτοιχία τα βλέμματα να βγούν

να φθάσουν

Θα πούνε πως αόρατη μεσολάβησε αρχή

τζάμια να μείνουν ανοιχτά, παντζούρια

και των δωματίων οι πόρτες διάπλατες

Επ’ ουδενί να δεχτούν τρόπω πως

διάτρητες στα μπαλκόνια

απλώνονται οι ζωές

καίγονται

και ακόμα πως

δεν χρειάζονται διάμεσοι, αρμόδιοι, αρχές

για να εκτιμηθούν

στην συγκατοίκηση

τη μονοκατοίκηση

ενός εκάστου οι αντοχές

Από τη συλλογή «Παρακειμένων Εκείνων», Εκδόσεις του Φοίνικα, 2019.