Χρίστος Λάσκαρης, "Δωμάτιο για έναν"

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Ντυμένη στα λευκά

σα νοσοκόμα

που μπαίνει

και ακουμπά το χέρι στο μέτωπο −

αλλιώς δεν έχουμε ποίημα·

έχουμε τον άρρωστο που θα χειροτερεύει.

ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

Απέραντη σιωπή τον κατακλύζει.

Μέσα στην ησυχία του απογεύματος,

νιώθει λίγο-λίγο να βυθίζεται

σαν κάτασπρο πολεμικό

που το ’χει βρει τορπίλη.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Τι θέλεις εσύ στη φωτογραφία–

τα πρόσωπα εκεί

είναι όλα φωτεινά,

παίζει τ’ ακορντεόν

κι η φύση ψάλλει·

μόνο εσύ είσαι σκοτεινός,

αγέλαστος και σκοτεινός,

τόσο αγέλαστος και σκοτεινός

π’ αρχίζει στη φωτογραφία να βραδιάζει.

ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ

Κείτομαι εδώ

σ’ αυτή την έρημη ακτή

ένα κουφάρι

που το ξέβρασε η θάλασσα.

Κουφάρι όπως το ’πα

μα που στ’ αυτιά μου

έχω ακόμα το τραγούδι της.

ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

Μόνη μέσα στον έρωτα κι ανυπεράσπιστη

Σαν μια τριανταφυλλιά στο φεγγαρόφωτο.

ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΟΝ ΖΕΙ

Τον έρωτα τον ζει

μες στα ποιήματα

μα αν τον ρωτήσετε

θα ’θελε και αυτός

να τον ζούσε στο κρεββάτι.

ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ

Ήταν το βράδυ γλυκό

κι επέστρεφα.

Ο δρόμος μισοσβηστός,

το βήμα να βυθίζεται κούφιο.

Ακούγονταν γαβγίσματα.

Σπρωγμένος από νοσταλγία,

επέστρεφα,

όλο επέστρεφα−

σε κάτι

που δεν έλεγε να ζωντανέψει.

Από τη συλλογή «Δωμάτιο για έναν», που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση «Χρίστος Λάσκαρης - Ποιήματα», δεύτερη έκδοση, εκδ. Γαβριηλίδης, 2009.