Γιάννης Υφαντής, "Μανθρασπέντα"

ΕΦΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

       1

Αλλοίμονο των εραστών οι ανάσες

έκαψαν του αγγέλου τα φτερά κ’ είναι η ψυχή μου

μέσα στο δίχτυ του Καιρού.

       2

Γόνιμη νύχτα η σιωπή·

με σπόρους από λόγια που θεριεύουν και

ανασαίνουν

τον ύπνο μας

με τη φυλλωσιά του πρώτου μας κόσμου.

       3

Τα χέρια σου στης βρύσης το νερό και η φωνή σου

αλκυόνα

στο φως.

       4

Φωτιά, φωτιά,

μια κορδελίτσα να σου δέσω πράσινη

αγάπη μου φωτιά

μια κορδελίτσα από τη φλούδα του ανέμου

που φύσηξε στον ύπνο των καπνών.

       5

Α των χλωρών καλαμποκιών

ο δροσερός τριγμός καθώς γουρμάζουν μες στη νύχτα

καθώς ο πράσινος χυμός μες στο κοτσάνι τους

σφύζει σαν άγουρο αίμα.

       6

Δύση της ειμαρμένης γαλαζόπλωρη·

κόκκινου ήλιου βύθιση στις ρίζες μου·

αστράφτα χαλκοπράσινη του άλλου παλατιού

κουτού και βουλιαγμένου ύπνου… που…

θα πει:

       7

Το αίμα πιέζει το κρύσταλλο·

Το αίμα θα σπάσει το κρύσταλλο·

Να κυματίσει η όψη μου στο φως

ΣΤΙΧΟΙ

       I

Κι έρχονται οι άξεστοι βουνίσιοι άνεμοι

ντυμένοι τα βαριά αρώματα της ρίγανης και του ελάτου

έχοντας άλλος στο μανίκι άλλος στο γόνατο

την ασημένια λάμψη απ’ τ’ άγγιγμά τους σε μια κρύα πηγή.

       II

Α γέμιση του φεγγαριού και δέση των νερών·

κρένοντας η κρυότερη μορφή σα ρέει στη στέρνα

έναρθρο το ανάστημα τρέμει των καλαμιών.

       III

Κ’ οι νέρινες γυναίκες του συντριβανιού

υψώνουνε το δροσερό κορμί τους ρίχνοντας

η μια στην άλλη λόγια δροσερά

σαν το κορμί τους, σαν την όψη τους

Από τη συλλογή «Μανθρασπέντα», δ΄ εκδ. Δελφίνι 1995