Σημείωμα Μαρτίου 2016

«Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της

από το χρώμα του το κάθε λουλούδι

από το χάδι του το κάθε χέρι

απ’ τ’ ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί»,

θα γράψει ο Μίλτος Σαχτούρης στο ποίημά του «Αστεροσκοπείο»

«Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις», θα μας ψιθυρίσει ο Οδυσσέας Ελύτης.

«Αλλά, Άνοιξη είναι. Πάλι Άνοιξη. Είμαι γεμάτος, ήρεμος και μπορώ να περιμένω...», θα πει ελπιδοφόρος και ο Ivo Andrić στο βιβλίο του «Jelena, žena koje nema (Γιέλενα, η γυναίκα που δεν υπάρχει)» Μετάφραση: Jelena Bosnjaković ex Bajraktarović (Πρώτη δημοσίευση στο παρόν ιστολόγιο, σε λίγες μέρες).

Αγαπημένο θέμα για τους λογοτέχνες η Άνοιξη. Αγαπημένη, καθώς καταφθάνει βαδίζοντας αργά αργά, σωστή πριγκίπισσα, με τον μανδύα της να σέρνεται στην πλάση και να την ευλογεί.

Κι από πού περνάει ξεπετάγονται βλαστάρια, ανθίζουν τα δέντρα, ανθίζουν και οι έρωτες. Εκρήξεις χρωμάτων, εκρήξεις ελπίδας.

Κι αν κάποια βροχή ξεθωριάσει το ροζ χρώμα του κάμπου, η πλάση ήδη έχει ετοιμάσει το κίτρινο, το κόκκινο και όλα τα άλλα.

Χρώματα παντού. Χρώματα και ελπίδες στα σπίτια και στους καταυλισμούς των προσφύγων.

Και η φωνή του ποιητή να υπενθυμίζει:

«Όσο υπάρχουν ποιητές

Τα πουλιά θα πετούν

Και τα δέντρα θ’ ανθίζουν

Δε θα μπορούν ανίερα χέρια

Να σταματήσουν την άνοιξη

Να εξαφανίσουν τα πράσινα σημάδια

Αυτούς πού πιστεύουν ακόμα

Πως είναι τ’ όνειρο δυνατό».

Τάκης Βαρβιτσιώτης, «Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους»

Χρώματα παντού και βλαστάρια. Βλαστάρια στη φύση και βλαστάρια ανάμεσα στους ανθρώπους να προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους στο φως και να μετρήσουν τον χώρο τους. Να μας χαμογελούν για να θυμόμαστε ότι όλοι μας, μπορούμε πάντα να ανθίζουμε μέσα μας.

Αυτά τα βλαστάρια προσπαθούμε να αφουγκραστούμε και εμείς στην πόλη μας. Τις εκφράσεις τους, τον σφυγμό και τα όνειρά τους. Και όλοι μαζί, σας προσκαλούμε να τα δείτε στο άνθισμά τους, την Κυριακή 20 Μαρτίου στις 20:00 στην Sala του πολυχώρου Ελιά στη Βέροια, και να υποδεχτούμε την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης.