ΤΟΠΙΟ
ΜΕ Ή ΔΙΧΩΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Φαντασία
το
φαινόμενο να υπάρχεις, να Είσαι
πεζός,
με δανεικό ποδήλατο
ιδιόκτητο
τρένο. Στα χόρτα
στην
άσφαλτο, στις υπόγειες ράγες
ισορροπώντας
το
μέγιστο με το ελάχιστο της σκιάς
του
δέντρου που πέφτει με πάταγο
υλοτομημένο,
καρατομημένο
στα
γόνατα, στο ανήλεο των άλλων
στην
ερημία του πλήθους, στο στίχο
που
’χει στοιχειώσει στην ίδια πόλη
Δράμα Καβάλα
Βέροια…
αλλάζοντας
μονάχα παραστάσεις
καθώς
θα φεύγεις για καιρό θα χάνεσαι
και
θα ξαναγυρνάς, θα ψάχνεις
σ’
αδειανά από θαμώνες καφενεία
κι
εγκαταλειμμένα καπνομάγαζα
θα ψάχνεις
μέσα
σε κάδους σε σακούλες και χωματερές
ανάμεσα
σε πλήθος απορρίμματα
να
ενώσεις τα τεμαχισμένα μέλη
να
ξαναδώσεις το σχήμα και το σώμα
το
βλέμμα στο χαμένο πρόσωπο
θ’ αναζητάς
πάνω και πέρα απ’ τα χαλάσματα
τα
δέκα αδικοχαμένα παλικάρια
που
παλεύουν ακόμη με τις φλόγες
σβήνοντας
τελικά το φως της ζωής τους
στις
πλαγιές της Τερψιθέας και του Αίγειρου
θ’ αναζητάς
το
ανέφικτο στη λαίλαπα του Χρόνου
μια
λέξη φωτεινή ν’ αστράψει
μέσα
σ’ ατέλειωτες σειρές με μαύρα γράμματα
σε
κίτρινες απ’ τον καιρό σελίδες
άρθρα σκονισμένα
σε
υπόγεια με στοιβαγμένες τοπικές εφημερίδες
Εβδόμη…
Χρονικά… Ημερησία…
ένα
κοινό για όλους χρονογράφημα του πόνου
μία
κοινή για όλα τα δεινά δικαίωση
θα
σχηματίζεις με το κορμί σου διπλωμένο
ένα
μικρό ανάχωμα
να
μη διέλθει εύκολα η Απελπισία
θ’
αντέχεις όσο μπορείς στα χτυπήματα
στους
κρότους και στ’ απατηλά χειροκροτήματα
ισορροπώντας
το
μέγιστο με το ελάχιστο της σκιάς
στην
ίδια πάντα πόλη - μοίρα κοινή
αλλάζοντας
απλώς τοποθεσίες και ονόματα
Δράμα Καβάλα Βέροια Κομοτηνή…
φυγάς
θεόθεν και αλήτης, ξέμπαρκος
στα
ρηχά της μνήμης που αδυνατεί
να
γαντζωθεί στη φαντασία
στο
φαινόμενο να υπάρχεις τελικά
κι ας μην Είσαι
Γιώργος Κασαπίδης
Το ποίημα του Γιώργου Κασαπίδη, "Τοπίο με ή δίχως φαντασία", δημοσιεύεται για πρώτη φορά.
Η φωτογραφίες είναι από το αρχείο του ποιητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου