Μάνα
Γιατί ’σαι περήφανη για μένα
ακόμη δεν καταλαβαίνω.
Να είσαι πάντα πρώτη στις κερκίδες
στους πιο δύσκολούς μου αγώνες
και να φωνάζεις τ’ όνομα μου.
Μα είμαι δειλός, συγχώρεσέ με,
δεν πανηγύρισα ποτέ μαζί σου κάποια νίκη
αλλά στις ήττες ήσουν πάντα δίπλα μου
πολλές φορές και μοναχή σου.
Κ’ εγώ σ’ αυτές τις καταστάσεις
σε απωθούσα όσο πάει πιο μακριά
κ’ ύστερα έψαχνα ο βλάκας τη μορφή σου
σε φώναζα μέσα στο άμοιρο κενό,
κ’ εσύ σαν πιστό σκυλί με χαρά δεχόσουν
την τρυφερή και μαλακή αγκαλιά μου.
Είμαι δειλός, τουλάχιστον ήμουν,
δε σου είχα πει ούτε ούτε μια φορά συγγνώμη
κι ας το ένοιωθα βαθιά μέσα μου
πως οφείλω, πως πρέπει να στο πω,
καμιά φορά μόνο τύχαινε να σου το ψιθυρίσω
μη και με ακούσει κάποιος άλλος και ντραπώ,
τώρα αλλάξανε τα πράγματα
δε φοβάμαι ν’ απογυμνωθώ
δε φοβάμαι να πω "σ’ αγαπώ"
γιατί τρομάζω στη σκέψη πως κάποια μέρα
θα φύγεις και δε θα μου χαμογελάς.
Το ποίημα "Μάνα" του Χρήστου Τεμιρτζόγλου είναι από τη συλλογή
"Παλέτα συναισθημάτων" του 1ου Γ. Ε. Λυκείου Βέροιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου