Έκπτωτες προσδοκίες
Θα φυσήξει απόψε.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Τα φύλλα θέλουν από καιρό να
πέσουν.
Το ίδιο και το μαγιάτικο στεφάνι
που ’χεις ακόμα στο μπαλκόνι σου.
Το καπέλο του ξεχασμένου σκιάχτρου
στους ρημαγμένους αγρούς.
Οι υποσχέσεις σου
για το προσεχές φθινόπωρο.
Μια ενδεχόμενη νηνεμία
θα ’ταν καταστροφική
για τους λάτρεις των κυμάτων.
Και για μένα
που έφτιαξα αλεξίπτωτο
με τα κουρέλια των εαρινών σου
ήλιων.
Αφροδίτη
Για να με αγγίξεις
πρέπει να ξεγελάσεις τον δεσμώτη
μου.
Για να σε αγγίξω
δούλοι προαιώνιοι
να δουλέψουν υπερωρίες.
Μονάχα κοίτα με λοιπόν.
Και θαύμασε με.
Έχει άλλη γλύκα
το χάδι που δε δόθηκε.
Από τη συλλογή, "REC-VIE-M ή Η Τέχνη Της Ρέμβης", εκδ. Θράκα, 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου