Νίκος Εγγονόπουλος, "Τρία ποιήματα"

ΟΡΘΡΟΥ ΒΑΘΕΟΣ

εκείνο που σ’ εμένα

συγκινούσε

– και συγκινεί πάντοτε –

τους

ανθρώπους

είναι

η καταπληκτική μου ομοιότης

με τον

Aβραάμ Λίνκολν

μάλιστα σαν κάποτες ανεγέρθηκε το μπρούντζινό μου άγαλμα

σε μία οποιαδήποτε πλατεία του Πειραιώς

εναπόθεσαν

στα πόδια μου

σιωπηλά

κάτι

που έμοιαζε

– δεν εδιάκρινα καλά πάν’ απ’ το βάθρον –

σαν λείψανο

σα χάλκινο

μαγκάλι

μ’ αναμμένα κάρβουνα

περίμενα να νυχτώση καλά

κι’ όταν πλησίασα

να δω

διεπίστωσα

– με τι χαρά –

ότι δεν είταν τίποτ’ άλλο

παρά

τα μαύρα μάτια της γυναίκας π’ αγαπώ

που

ελάμπανε

μες στο

σκοτάδι

«Η επιστροφή των πουλιών», 1946

ΠΟΙΗΣΗ 1948

τούτη η εποχή

του εμφυλίου σπαραγμού

δεν είναι εποχή

για ποίηση

κι’ άλλα παρόμοια

σαν πάει κάτι

να

γραφή

είναι

ως αν

να γράφονταν

από την άλλη μεριά

αγγελτηρίων

θανάτου

γι’ αυτό και

τα ποιήματά μου

είν’ τόσο πικραμένα

(και πότε – άλλωστε – δεν ήσαν;)

κι’ είναι

– προ πάντων –

και

τόσο

λίγα

«Έλευσις», 1948

ΝΕΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ IΣΠΑΝΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ ΣΤΙΣ 19 AΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 1936

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΝΤΑΚΙ ΤΟΥ KΑΜΙΝΟ NΤΕ ΛΑ ΦΟΥΕΝΤΕ

                                      ...una accion vil y disgraciado

η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:

η τέχνη και η ποίηση μάς βοηθούνε

να πεθάνουμε

περιφρόνησις απόλυτη

αρμόζει

σ’ όλους αυτούς τους θορύβους

τις έρευνες

τα σχόλια επί σχολίων

που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν

αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες

γύρω από τις μυστηριώδικες και αισχρές συνθήκες

της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα

υπό των φασιστών

μα επί τέλους πια ο καθείς γνωρίζει

πως

από καιρό τώρα

― και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ―

είθισται

να δολοφονούν

τους ποιητάς

«Εν ανθηρώ Έλληνι λόγω», 1957

Από την «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ, 1930 - 1980», Άρη Δικταίου - Φαίδρου Μπαρλά, Τόμος Πρώτος, Εκδ. Ολυμπία, 1980-1982.