Γιώργος Σεφέρης, "Ημερολόγια καταστρώματος"

Αλληλεγγύη

Είναι εκεί δεν μπορώ ν’ αλλάξω

με δυο μεγάλα μάτια πίσω απ’ το κύμα

από το μέρος που φυσά ο αγέρας

ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών

είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια

μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του.

Τι γυρεύετε; τα μηνύματά σας

έρχουνται αλλαγμένα ως το καράβι

η αγάπη σας γίνεται μίσος

η γαλήνη σας γίνεται ταραχή

και δεν μπορώ να γυρίσω πίσω

να ιδώ τα πρόσωπά σας στ’ ακρογιάλι.

Είναι εκεί τα μεγάλα μάτια

κι όταν μένω καρφωμένος στη γραμμή μου

κι όταν πέφτουν στον ορίζοντα τ’ αστέρια

είναι εκεί δεμένα στον αιθέρα

σα μια τύχη πιο δική μου απ’ τη δική μου.

Τα λόγια σας συνήθεια της ακοής

βουίζουν μέσα στα ξάρτια και περνάνε

μήπως πιστεύω πια στην ύπαρξή σας

μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ίσκιοι.

Έχασε πια το χρώμα του αυτός ο κόσμος

καθώς τα φύκια στ’ ακρογιάλι του άλλου χρόνου

γκρίζα ξερά στο έλεος του ανέμου.

Ένα μεγάλο πέλαγο δυο μάτια

ευκίνητα και ακίνητα σαν τον αγέρα

και τα πανιά μου όσο κρατήσουν, κι ο θεός μου.

Θεατρίνοι, Μ. Α.

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε

όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε

στήνουμε θέατρα και σκηνικά,

όμως η μοίρα μας πάντα νικά

και τα σαρώνει και μας σαρώνει

και τους θεατρίνους και το θεατρώνη

υποβολέα και μουσικούς

στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.

Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,

ρίμες, αισθήματα, πέπλα, στολίδια,

μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές

κι επιφωνήματα και χαραυγές

ριγμένα ανάκατα μαζί μ’ εμάς

(πες μου πού πάμε; πες μου πού πας;)

πάνω απ’ το δέρμα μας γυμνά τα νεύρα

σαν τις λουρίδες ονάγρου ή ζέβρα

γυμνά κι ανάερα, στεγνά στην κάψα

(πότε μας γέννησαν; πότε μας θάψαν!)

και τεντωμένα σαν τις χορδές

μιας λύρας που ολοένα βουίζει. Δες

και την καρδιά μας· ένα σφουγγάρι,

στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι

πίνοντας το αίμα και τη χολή

και του τετράρχη και του ληστή.

                Μέση Ανατολή, Αύγουστος ’43

Ευριπίδης, Αθηναίος

Γέρασε ανάμεσα στη φωτιά της Τροίας

και στα λατομεία της Σικελίας.

Του άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές

         της θάλασσας.

Είδε τις φλέβες των ανθρώπων

σαν ένα δίχτυ των θεών, όπου μας πιάνουν σαν τ’ αγρίμια·

προσπάθησε να το τρυπήσει.

Ήταν στρυφνός, οι φίλοι του ήταν λίγοι·

ήρθε ο καιρός και τον σπαράξαν τα σκυλιά.

Από τη συγκεντρωτική συλλογή «ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ»,

20η έκδοση, Ίκαρος εκδοτική εταιρία 2000

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=vcpO94T11N8

Χώρες παραγωγής: Ελλάδα, Κύπρος

Χρονιά παραγωγής: 2001

Πρώτη προβολή στην Ελλάδα: 16 Νοεμβρίου 2001 (42ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

Στις αίθουσες βγήκε την 1η Φεβρουαρίου του 2002

Διάρκεια: 1:10:16

Αφηγητής: Δημήτρης Καταλειφός

Κατηγορία: Ταινία Τεκμηρίωσης (Ντοκυμαντέρ)

Σκηνοθεσία: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος

Παραγωγή: Θάνος Λαμπρόπουλος

Σενάριο: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος

Φωτογραφία: Γιάννης Βαρβαρίγος

Μουσική: Νίκος Κυπουργός 

Τα γυρίσματα έγιναν σε τόπους όπου έζησε και έδρασε ο ποιητής:

Ελλάδα, Παρίσι, Λονδίνο, Κύπρο, Μικρά Ασία. 

Βραβεύσεις:

Α' Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Ντοκιμαντέρ το 2001.

Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στον Στέλιο Χαραλαμπόπουλο

στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2001).