Νίκος Προσκεφαλάς, "Ο ουρανός ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω"

Από το Α΄ Μέρος

Εντός των τειχών οι μάχες

Πίσω από την πόρτα


Κάθε φορά που μισανοίγει
απ’ τον αέρα
η πόρτα
άλλη η εικόνα πίσω της
Τη μια φορά
ένα τασάκι με αποτσίγαρα
την άλλη μια άδεια μπαταρία
άλλοτε ένα πλαστικό λουλούδι
ένα ποτήρι μισοάδειο
κι ένα μολύβι που εξαντλήθηκε να σημειώνει
Πιο σπάνια η εικόνα
του Αϊ-Νικόλα με τα φιλάνθρωπα γένια
να σώζει στις ρυτίδες του μετώπου του
άβρεχτους τους ναυαγούς
και πόσους να προλάβει

Κάθε φορά που μισανοίγει η πόρτα
ένα παιδί πίσω της
που ψήνεται στον πυρετό
και πότε σπαρταρά μέσα στις παραισθήσεις του
ψάρι πιασμένο στα δίχτυα ανυποψίαστο
κι αλαφιασμένο
πότε άντρας γίνεται
δένει το σάκο του στον ώμο
και ξαναρχίζει την πορεία του
στην κόψη της χαράδρας





Γενόσημα δάκρυα


Ακόμα και τα δάκρυα
σε μικροσκοπικές αμπούλες
κυκλοφορούν στις μέρες μας
σε φαρμακεία διανυκτερεύοντα
κυρίως
αποκλειστικά για εισερχόμενη
χρήση

Γενόσημα δάκρυα
εργαστηρίου
ταχείας εξάτμισης
γρήγορα ξεψυχούν σε λίμνες
αποξηραμένες





Συνομιλία


Κρυώνω του είπε
αγκάλιασέ με
Μα είναι Μάιος
προχωρημένη άνοιξη
της είπε
πώς και κρυώνεις
Του φάνηκε αυτή η δικαιολογία
η πειστικότερη
Αργότερα άρχισε να της μιλά
εκείνη τίποτα δεν άκουγε
Δεν είναι πως δεν ήθελε να ακούσει
Είναι που μία μία
κάτω έπεφταν
οι λέξεις του
τσακίζονταν έσπαζαν
σε χίλια δυο
κομμάτια.

Από το Β΄ Μέρος

Χαραμάδα φυλακισμένη

Επ’ αυτοφώρω


Βρέθηκε τελικά ο τρελός
που άφηνε κάθε πρωί
μοβ χρυσάνθεμα στις εξώπορτες των σπιτιών
γιατί είχε στην αυλή του
−όπως έδειξε η έρευνα−
όλα τα είδη στα χρώματα όλα
Δίκαια θεωρήθηκε ύποπτος
ανταρσίας
Στην απολογία του επικαλέστηκε εξάρτηση
από απαγορευμένες ουσίες
θάρρος ελπίδα τέτοια πράγματα
μα δεν τον πίστεψαν

Συνελήφθη εντέλει
όπως ακούστηκε
για της απελπισίας
τη δημοσία προσβολή





Το ίδιο παραμύθι


Έρχεται κάθε βράδυ
και μου διαβάζει με επιμονή
το ίδιο παραμύθι
για μια ψυχή που κάποιος την αγάπησε
κι από τέρας που ήταν
έγινε πεντάμορφη

Μόλις ξημερώσει
μπροστά στην πόρτα μου
το παραμύθι σπαράζει ματώνει
Βρυχάται και λυσσάει
της ημέρας το τέρας
Πεντάμορφες ψυχές δαγκώνει
στάζει απ’ το στόμα του
το αίμα
Μα εκείνη σαν τίποτα να μην συνέβη ποτέ
επιμένει
να μου διαβάζει
το ίδιο κάθε βράδυ
παραμύθι





Το τελευταίο ποίημα


Ελάτε λοιπόν σας προκαλώ
ελάτε να δείξουμε όλοι τα σημάδια μας
έτσι όπως χαράχτηκαν στον χάρτη
του κορμιού μας
ελάτε τις ουλές τους να αγγίξουμε
το βάθος καθεμιάς χαράδρας
να μετρήσουμε
βαθιά στο στήθος μέσα να τρυπώσουμε
να γυμνωθούμε όσο αντέχουμε
ο ένας εμπρός στα μάτια του άλλου
κι έπειτα γύρω απ’ τη φωτιά κατάματα
να κοιταχτούμε επιτέλους
δεν έφταιγα δεν έφταιγες να πούμε
να λυτρωθούμε από τις μαύρες πύλες
που περάσαμε

Κι όταν εξαντληθούμε
από την τόση αλήθεια όταν συντριβούμε
κι αποκάνουμε
με τη βροχή του με το έλεός του
τη φωτιά μας να σβήσει
άκακος σπλαχνικός ουρανός
κι ένα μεγάλο να μας υπαγορεύσει ποίημα
το τελευταίο το πλέον αληθινό

Εκείνο που υποψιάζεσαι και σε ξυπνά στον ύπνο, εκείνο που αγνοείς αλλά βαθιά το ξέρεις, εκείνο που αισθάνεσαι μα αδυνατείς να περιγράψεις, εκείνο που σε περιβάλλει και ανασαίνεις μέσα του, εκείνο που σου λείπει και το ψάχνεις, εκείνο που στερείσαι και ποθείς, εκείνο που τις νύχτες θόλος ανοίγει διάπλατος και σε σηκώνει, εκείνο που σε πλακώνει αλλά του δίνεσαιγια να σωθείς από του μηδενός την μαύρη λήθη

το είπαν ουρανό.

Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Από τη συλλογή «Ο ουρανός ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω», εκδ. Εύμαρος, 2024.

Ο Νίκος Προσκεφαλάς γεννήθηκε το 1970 στην Πάτρα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Κείμενά του, ποιητικά και πεζά, έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους (artinews, περί ου, fractal, frear), ενώ άλλα έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες (Ό,τι Χαρτοκόπτει, εν τω άμα, Χαρτογραφεί, εκδ. Ρώμη 2021 και Εφ’ ενός γίγνεσθαι, Ανθολόγιο 2022, εκδ. Ρώμη 2023). Η κριτική κειμένων αποτελεί επίσης ένα από τα πεδία των ενδιαφερόντων του. Κριτικά του κείμενα έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Σταφυλή και Καρυοθραύστις, αλλά και στους παραπάνω ηλεκτρονικούς ιστότοπους.

Ζει και εργάζεται στην Πάτρα, ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση.