Αλέξανδρος Ίσαρης, "Οι Τριστάνοι"

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΥΤΩΣ

Σιωπή είναι ένας πόνος που αρχίζει

Από το στήθος         σαν μοναξιά.

Το μεσημέρι κιτρινίζει

Ρημάζει το δέρμα μου

Μπαίνει μες στο μυαλό.

Σκόνη σηκώνεται, τα τζάμια στάζουν

Η προσπάθεια αιμορραγεί.

Στηρίξου πάνω μου – είπα στον καθρέφτη.

Θα σε κρατήσω.

ΘΥΜΑΣΑΙ, ΡΕΓΚΙΝΑ;

Τις νύχτες πλάγιαζα νωρίς, Τριστάνε μου

Και σε ονειρευόμουν. Οι δρόμοι πλήγωναν

Τα βήματά μου και σε σκεφτόμουν.

Χιόνιζε στο δωμάτιο, το σώμα έπεφτε

Σαν πυρετός.

Το ξέρω πως θα ξυπνήσω αν ανοίξω

Την πόρτ’ αυτή. Τυλίγομαι με χρώματα

           Ακούω τα φαντάσματα

           Βλέπω το βράχο να επιπλέει

           Στο κεφάλι μου

           Που μόλις τον χωρά.

Τη θάλασσα να με παιδεύει.

Κι ο ποιητής;

Έσκασε μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο –

Άνοιξε, γέμισε καπνούς. Φούσκωσαν τα ποιήματα

Τον εκδικήθηκαν.

Η ποίηση είναι μνησίκακη.

Θυμάσαι που σου το ’λεγα, Ρεγκίνα;

AND MY ENDING IS DESPAIR

AND MY ENDING IS DESPAIR

Καθώς περνούν τα χρόνια αναρωτιέμαι

Ποιος να ’μαι τάχα. Ο Λάζαρος που ήξερα;

Η έκλειψη που γύρισε; Ο φόβος που στέρεψε;

Η πρώην της ψυχής μου σημαία;

Στέκομαι στο παράθυρο Θερμόαιμος −

Αναιμικός και συνεχίζω.

Υπέρμαχοι του ρομαντισμού ενωθείτε.

Η μέρα έφτασε.

Ζήτωσαν οι απελπισμένοι!

HORROR A MANOS LLENAS

Λοξοδρομώντας βρίσκουμε τον σωστό δρόμο.

Πρέπει να συνεχίζεις, πρέπει να προχωράς·

Συνεχίζω λοιπόν, μαθαίνοντας από την ένδεια και τη σκιά.

Η χάλκινη πλευρά του απογεύματος

Κι οι πληγωμένοι άγγελοι στην πόρτα

Το πρόσωπο στραμμένο προς το πέλαγος

Και η ψυχή σκυφτή.

Τους κραδασμούς των άλλων αφουγκράζομαι

Κάτω από τα φώτα της εσπέρας.

Πρέπει να συνεχίζεις, θα συνεχίσω λοιπόν

Χτίζοντας φράσεις, κι άλλες φράσεις

Με στολίδια και με μαιάνδρους

Με ψεύδη και χειρονομίες άχρηστες

Καμπύλες, τεθλασμένες, περιττές

Στης αιωνιότητας τους χάρτες

Κουρδίζοντας τη σκέψη

Κολυμπώντας στις παγωμένες λίμνες του έρωτα

Με μια βαλίτσα να με περιμένει στην αποβάθρα.

Να τι σημαίνει να ’σαι άνθρωπος:

Χούφτες γεμάτες φρίκη.

Από τη συλλογή «Οι Τριστάνοι» (1992).

Πηγή: «Αλέξανδρος Ίσαρης, Εγώ ένας ξένος Ποιήματα 1967-2011», εκδ. Κίχλη, 2013.