Δέσποινα Καϊτατζή Χουλιούμη, "Λιγοστεύουν οι λέξεις"

Από την ενότητα

ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

ΚΟΧΥΛΙΑ

Αν ερωτεύτηκες σε ρέμα

χείμαρρος

Αν έθαλλες σ’ αγκάθια

θηλιά

Στης λίμνης τη γαλήνη αν βυθίστηκες

θλίψη

Αν σ’ αναχώματα περπάτησες

προσφυγιά

Αν χύθηκες σε θάλασσα

αναχώρηση

Κοχύλια εξορύσσουν

κοιτάσματα φωτός

σ’ υποθαλάσσια ρεύματα

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Βρέφος της Άρνισσας κόρη αντάρτη

Χαμένο νήπιο σε οικοτροφείο της Πράγας

Μαθήτρια στο χωριό του Μπελογιάννη

Έφηβη φυγάς στην Ιταλία

Παράνομη πρόσφυγας σε στρατόπεδο στη Ρώμη

Άπατρις δίχως ιθαγένεια στο Μάλμε

Πολίτης του κόσμου πλέον στη Στοκχόλμη

Ζωή εφτά φορές κομματιασμένη

θρυμματισμοί θαμπού καθρέφτη

Εφτά θρυμματισμένα προσωπεία

Με τόσα θρύψαλα

θαμπά γυαλιά καρφιά

πού φως κουράγιο πού

να δέσεις την κοτσίδα μ’ ηλιαχτίδες

Καθρέφτες καθρεφτίσματα

λάμψεις φωταγωγίες

χαμένη υπόθεση

άγνωστες λέξεις

ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Λιγοστεύουν οι λέξεις

Μουδιασμένες

λιώνουν στο στόμα

χάπι πικρό

Κόμπος στο λαιμό

με πνίγουν

Τελειωμένα λόγια οι λέξεις

Ακατάληπτα

μουρμουρητά και κραυγές

ανακούρκουδα καθισμένα

κουνιούνται πέρα δώθε

Θρηνούν

Θρήνος που λέξεις δεν γίνεται

Φρίκη που δεν τη φτάνουν οι λέξεις

Από την ενότητα

ΓΙΝΟΜΑΙ ΓΙΑΛΟΣ

ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου*

Θα παίξουμε τον πόλεμο είπαν

Παιδιά που από νωρίς την αθωότητα είχαν απεκδυθεί

Εσείς πολεμιστές και πόλεμος

Εμείς υποκινητές της ήττας ερωδιών και

         κολεοπτέρων

Εσείς δορκάδες διαμελισμένες το τέλος του πολέμου

         θά ’χατε δει

Εμείς ολέθριοι εξολοθρευτές δορκάδων

Δεινοί εκδοροσφαγείς καταπατητές καθημαγμένων

         τόπων

Τη φρίκη του πολέμου θα πουλάμε με κροκοδείλια

         δάκρυα

Θα τη διανέμουμε σε ακριβά παράθυρα

* Φράση του στρατηγού McArthur, αποδίδεται λανθασμένα και στον Πλάτωνα.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ

πατρίδα μου η αγάπη

το χώμα των δακρύων μας

αρχαίες λέξεις οι λέξεις μου

λέξεις που μου φανέρωσαν τον κόσμο

ψίθυροι ακατάληπτοι στο μοιρολόι μάνας

τόποι που μ’ έδεσαν στις κόγχες τους

εδραιωμένοι μέσα μου μ’ ορίζουν

πατρίδα μου ο ήλιος

η βροχή τα δέντρα τα βουνά

ρίζες βαθιές αρχέγονες

το χώμα που πατάω στέρεα

το χώμα που θα με χωνέψει

πατρίδα μου ο κόσμος

πατρίδα μου η αγάπη

Από τη συλλογή «Λιγοστεύουν οι λέξεις», εκδ. Μελάνι 2017.