Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου, "Νοσοκομείο εκστρατείας"

ΣΤ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ


Γυρνάς ξανά στα μέρη που σε άλλαξαν

Φτωχά τα καφενεία δε σε ξεδιψούν
τώρα που μόνος σου συναίνεσες στη συμφορά
και η θάλασσα λαμποκοπά και τα χωριά ερήμωσαν

Πού να τον ψάχνεις στ’ ακρογιάλια ή στο βυθό
πού νά ’βρεις το ξανθό του το κουφάρι





Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ


Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει

Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη





ΚΙ ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ


Κι αν υποθέσουμε πως όλα έρχονταν καλά
και ταξιδεύαμε μαζί κι η πόλη έφεγγε
και το κατάστρωμα πλημμύριζε στη μουσική
κι η θάλασσα ήταν δική μας κι η στεριά
λουλούδιαζε σαν ανθισμένο περιβόλι
αν υποθέσουμε πως ταξιδεύαμε παντοτινά
κι η αγάπη σου ανάβλυζε μέσα στα μάτια –

Τι κουβεντιάζουμε, κανένα γιατρικό δεν ωφελεί
καμιά αλλαγή στο αίμα δεν αντέχει





ΜΑΣΣΑΛΙΑ


Αυτή την πόλη τη λατρεύω, σε μεγάλωσε
καθώς γυρίζω τ’ απογεύματα ολομόναχος
στην προκυμαία ή στο παλιό λιμάνι
αυτός ο τόπος ξέρω πως σ’ αγάπησε
συννεφιασμένη αγέλαστη εργατούπολη
στα χέρια ενός ανάλγητου εργοδότη

Γι’ αυτό αγάπησα τους δρόμους της, τη συννεφιά
κι όλο βυθίζομαι μες στην ερειπωμένη όψη





Από την συλλογή «Νοσοκομείο εκστρατείας», (1972).
Πηγή: «Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου, Ο δύσκολος θάνατος», Νεφέλη 2007.

Στην εικόνα: Paul Signac, «View of the Port of Marseilles»
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.