Τριαντάφυλλος Μαβής, "Ένα επίμονο φλερτ"

Στάθηκα στη διπλανή είσοδο πολυκατοικίας

από εκείνην όπου μένεις εσύ

ξέροντας πολύ καλά την ώρα που επιστρέφεις

από την καλοκαιρινή δουλειά

στο μαγαζί του θείου σου.

Ήταν τρεις παρά τέταρτο

κι ώρα τρεις παρά δέκα

πράγματι ξεπρόβαλες

ταλαιπωρημένη από το λεωφορείο.

Μ’ έψαχνες σ’ όλες τις γωνίες των

δρόμων

εκτός από το να είμαι δίπλα στο

σπίτι σου

κι όταν με είδες, πραγματικά

ξαφνιάστηκες

χωρίς να μπορείς να κρύψεις

το γεγονός

ότι αιφνιδιάστηκες.

Με κοίταζες, σε κοίταζα

κι αυτό ήταν όλο

αυτό το τόσο πολύ

η ανταμοιβή μιας τόσο συστηματικής

παρακολούθησης.

              *****************

Μέσα από τα ρούχα σου

μαθαίνω τη μόδα της εφηβείας,

συνέχεια παντελόνια τζιν

μπλούζες μακό

κι αθλητικά παπούτσια,

με τη σάκα στην πλάτη

άλλοτε κίτρινη

άλλοτε κόκκινη

κι ένα πολύτιμο μεσημέρι

σε είδα με φούστα,

μαθαίνω τους τρόπους σου

να μ’ αποφεύγεις

και να εκτιμάς τις φίλες σου,

μαθαίνω την επιμονή μου

να σε φαντάζομαι

στο δωμάτιό σου

με τα πρόχειρα ρούχα

που δε φοράς στο δρόμο.

              *****************

Ένα χρόνο έζησα σαν καλόγερος για να σου αποδείξω πόσο έντιμη είναι η μοναξιά μου, για να έχω το δικαίωμα ν’ ανακαλύπτω τις ώρες που σχολάς από το ωδείο και που είναι τόσο ακανόνιστες, για να έχω την πολυτέλεια να καυχιέμαι ότι ανακάλυψα το δρόμο με τις κλαίουσες όπου μεσημέρι περνάς με τη σάκα στην πλάτη και τα σπορ παπούτσια βιαστική για τη σχολή, για να έχω την ευκαιρία ν’ αφήνομαι στο τυχαίο μιας απρόοπτης συνάντησης μαζί σου εκεί όπου τα μάτια λάμπουν και πάντα ακολουθούν άλλους δρόμους για να μ’ αποφύγουν, για να έχω την υποψία πως το τηλέφωνο που χτυπάει χωρίς να μιλάει είναι από εσένα, για να έχω το παράπονο πως δικαιούμαι ύστερα από τόση προσπάθεια να έχω ένα ραντεβού μαζί σου και πάνω απ' όλα για να έχω το προνόμιο να κοιμάμαι σ’ ένα κρεβάτι φτιαγμένο από τα πούπουλα των λεπτεπίλεπτων γεγονότων που συμβαίνουν μαζί σου...

και τώρα, Ιούλιο μήνα, στην ερημιά της πόλης, σαββατόβραδο, σίγουρος πως λείπεις στη θάλασσα, βγήκα με μια γυναίκα που δεν έχει σχέση με σπουδές, που τα χέρια της ήταν πρόθυμα να μ’ αρπάξουν σ’ ένα φτωχικό δωμάτιο και ν’ αφεθούν στη γλώσσα του σώματος, μια γυναίκα που μόλις πρόλαβα να βγω μαζί της, ξεπρόβαλες μπροστά μου ΕΣΥ κι οι ενοχές με πλημμύρισαν κι ένιωσα πως αυτό που έχτιζα έναν ολόκληρο χρόνο γκρεμίστηκε σε μια στιγμή.

Τα ποιήματα του Τριαντάφυλλου Μαβή δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

Στην εικόνα: Henri Matisse, «The Snail», 1953.