Ορέστης Αλεξάκης, "Η λάμψη"

1.  Αυτοσύσταση

Με λένε Ορέστη μα στη λέξη

μη σταθείς

Παρακαλώ προσπάθησε

πίσω απ’ τη λέξη

να δεις τη νύχτα του χιονιού

και του αγριμιού

το μάταιο μες στην ερημιά

ν’ ακούσεις κλάμα

6.  Νύχτα

Με τρομάζουν οι μνήμες

περπατάνε

με βήματα ηχηρά πάνω στη στέγη

10.  Πρόσφυγες

Διωγμένοι από την όμορφη πατρίδα

τώρα στους δρόμους των γυμνών ωρών

νομάδες ουρανών

αλιείς άστρων

εμείς

οι δόλιοι πρόσφυγες

του απάνω κόσμου

11.  Δεκαπεντασύλλαβος

Μεγάλα μάτια του Θεού

που ξαγρυπνάτε εντός μου

φοβάμαι να καθρεφτιστώ

στα σκοτεινά νερά σας

μη γίνω αγέρας και χαθώ

μη γίνω φως και σβήσω

12.  Κι ο ποιητής…

… αδέσποτο σκυλί που μάταια ψάχνει

στο θεϊκό δοχείο απορριμμάτων

16.  Έκπληξη

Κι έτσι ακουμπώντας στο προσκέφαλό σου

στης ρέμβης σου το λίκνισμα αφημένος

μπήκα μέσα στο ίδιο τ’ όνειρό σου

είδα το φως σου

κι ό,τι

μέσα στο φως σου ανθίζει

Τη φοβερή απροσδόκητη ομορφιά σου

την κλειδωμένη ερμητικά στο σώμα

Σαν καταθαμπωμένος τυμβωρύχος

23.  Απειλή

Και πάλι ρόδινοι νυγμοί

στην άδεια νύχτα

σταγόνες μνήμης

στην τυφλή σπηλιά μου

ένα πουλί από φως στο μαύρο φόντο

ρίγη κελαηδισμού

φ ο β ά μ α ι   π ά λ ι

Από τη συλλογή «Η λάμψη» (1983), που περιλαμβάνεται στη συγκεντρωτική έκδοση «Ορέστης Αλεξάκης - Ποίηση (1960 - 2009)», εκδ. Γαβριηλίδης 2011.