Τόλης Νικηφόρου, "Φλόγα απ' τη στάχτη"

στον ουρανό της μνήμης μου

είδα

στο Hyde Park τους κρόκους

ν’ ανθίζουν εκθαμβωτικά

μέσα στο χιόνι

από τα βάθη της Ασίας ένας άγνωστος

στην Κόκκινη Πλατεία μού έσφιξε το χέρι

με χτύπησε φιλικά στην πλάτη

απρόσμενα

σε κάποιο πεζοδρόμιο της Θεσσαλονίκης

ένα γατάκι τρίφτηκε στο παντελόνι μου

πολύτιμες στιγμές

σκόρπιες στα χρόνια και τον κόσμο

το πιο φωτεινό όμως αστέρι

στον ουρανό της μνήμης μου

είναι το πρόσωπό σου στο παράθυρο

πέρα μακριά μες στο σκοτάδι

να μου χαμογελάς και να μου γνέφεις

καθώς γύριζ’ αργά απ’ το γραφείο

έρημος σ’ έρημους δρόμους στο Λονδίνο

ο εσωτερικός εχθρός, 2

όπως τα κάστρα

που υψώνονται περήφανα

σχεδόν αγγίζοντας τον ουρανό

κάποτε υποστέλλουν τις σημαίες τους

και καταρρέουν στη λάσπη

πυργίσκοι και επάλξεις

έτσι από μέσα

προδίδονται οι μεγάλοι έρωτες

οι αγάπες που ήταν για πάντα

σαθρά θεμέλια

το πάθος

και η ευτέλεια της καρδιάς

χαμογελάει βουρκωμένος ο ουρανός

με μια απαλή βροχή

σαν χάδι

στο χώμα της παλιάς μας γειτονιάς

χαμογελάει βουρκωμένος ο ουρανός

παραθυρόφυλλα κλειστά

βουβές εξώπορτες

από καιρό όλοι έχουν φύγει

έκλεισε το βιβλίο

που ήταν γραμμένο στο νερό

ένα απελπισμένο κόκκινο

αστράφτει στο περβάζι

αντιστέκεται

στην άνοιξη επιμένει ακόμα

σ’ ένα ξενιτεμένο όνειρο

στον δρόμο για το πουθενά

κουρασμένα

απελπισμένα

ανεπιθύμητα

θλιμμένα χελιδόνια

χωρίς φωλιά

άνοιξη

ουρανό

παιδιά της προσφυγιάς

στη θάλασσα

σε βάρκες

σε σκηνές

όπως κάποτε οι γονείς μας

κάποτε οι παππούδες μας

παιδιά στον δρόμο

για το πουθενά

η αθωότητα

η ελπίδα όλων μας

ένα κουρέλι σκαλωμένο

σ’ αγκαθωτά συρματοπλέγματα

ως τον υπόνομο

με τις αστραφτερές βιτρίνες

και τα πολύχρωμά της φώτα

με μουσικές και με κραυγές

μέσα στα πλούτη πολιτεία ρακένδυτη

ένας γέρος πεταμένος στη γωνιά

πιο πέρα ο ανάπηρος που ζητιανεύει

ένας άνεργος που περιφέρεται

με την απόγνωση στα μάτια

στο πεζοδρόμιο προκλητικές

ημίγυμνες γυναίκες

ο έφηβος που χτυπάει την ένεση

στην πόρτα παρακάτω

από το ρείθρο ως τον υπόνομο

οι άνθρωποι μαζί με τα σκουπίδια

που παρασέρνουν τα βρομόνερα

χαρτοπετσέτες κι αποτσίγαρα

φλέματα και ωραία λόγια, διακηρύξεις

Από τη συλλογή «φλόγα απ’ τη στάχτη», εκδ. Μανδραγόρας, 2017.