Αντώνης Μπουντούρης, "Η αλλαξιά της θάλασσας"

ΤΡΟΠΟΣ

Μίλα μου αργά.

Τύλιγε απαλά τα λόγια

γύρω απ’ τους καρπούς μου.

Για μένα

Ο τρόπος

Υπήρξε πάντοτε ο Τόπος.

ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ

μας ξέκαναν τα όνειρα, διάτρητα ρυτά αγγεία…

Γελαστήκαμε.

Δεν ήταν αστέρι αυτό

                           που αγναντεύαμε

                                          αγκαλιασμένοι.

Προβολέας ανάκρισης

Ήταν.

ΠΑΡΑΚΜΗ

Πάνω στον τρούλο

Το ένα μάτι του Χριστού

Λείπει.

ΑΛΑΔΟ ΚΑΝΤΗΛΙ

Ασθενική φλόγα παίρνει

σχήμα λιγνό

φυσογέρνει, ξεψυχά.

Κρίνο που αργά πλαγιάζει.

Το μνήμα αδάκρυτο

                    αφρόντιστο

                    στεγνό.

Τα κυπαρίσσια αναμάρτητα

Εκτελούν αποστολή Υψίστου.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

η ματιά σου - σβησμένος κεραυνός μες στη κακοκαιρία

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Φυσάει μίσος η ματιά σου

Θα ντυθώ χοντρά

και θα ξανάρθω.

ΑΝΟΙΞΗ

Μάτια βαθιά

Σαν τάφος

Θείος όνειρος

Το πρόσωπό της

Σαν Ανάσταση.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Αν στην ίριδα κατοικείς εσύ

(κόρη των εκατόμορφων εντυπώσεων)

Τότε

Πού κατοικεί ο παράδεισος;

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Κι όλες οι σχισμές ν’ ανοίξουν

Πάλι δεν θά ’μαι σίγουρος

Για την ορμή των ποταμών

Που θα ξεπλύνουν τη ματιά μας.

Από τη συλλογή «Η αλλαξιά της θάλασσας», εκδ. Πανοπτικόν, 2017.