Ποιητικός Πυρήνας, "Ποιήματα για την Ποίηση"

Βασίλης Δασκαλάκης

Η ποίηση είναι ένας τόπος

όπως η εξόδιος ακολουθία

η χάρη της Νάντια Κομανέτσι

το βλέμμα της θλιμμένης γκαρσόνας

που νοιώθει το δέος μου

και αδιαφορεί

τη στιγμή

που με συστολή με ρωτάει:

κύριε Βασίλη μαύρη ζάχαρη;

μαύρη κι η καρδιά μου

ψάρι σε δίχτυ

Από την υπό έκδοση συλλογή «Παράλληλη μνήμη».

Δημήτρης Καπετανάκης

Συμβουλή προς νέο ποιητή

Ανακατεύουμε καλά τα χρώματα του Σαχτούρη

Ρίχνουμε λίγες σταγόνες

από τη θάλασσα του Ελύτη

Παίρνουμε το πινέλο του Εγγονόπουλου

και ζωγραφίζουμε

-σε ύφος πάντα προσωπικό-

ένα ερωτικό ποίημα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι

*

Η ομηρία των λέξεων

κρατάει συνήθως λίγα λεπτά

και ύστερα το ποίημα

μια ζωή παριστάνει το θύμα

*

Η ποίηση μας δίνει πάντα την ευκαιρία

να διορθώσουμε

τα ορθογραφικά λάθη του παρελθόντος

*

Τόσα χρόνια άτιτλα

τα ποιήματά μου

άρχισαν να επαναστατούν

και να ζητούν επίμονα τίτλους

ιδιοκτησίας

Από την ανέκδοτη συλλογή «Αδικαιολογήτως παρών».

Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας

Κομματιασμένα Ποιήματα

                                 στον Γιώργο Γώτη

Από πόσα ναυάγια γλιτώσαμε

Κύριε Ποιητά;

Πόσες φορές αφήσαμε Αναθήματα

στους Ναούς των Νησιών;

Σκληρή μοίρα να επιβιώνεις

στις βραχονησίδες

Καλείς για βοήθεια τους ανθρώπους

και σ’ απαντούν οι γλάροι

Σωσμένος πια αποθέτεις

το Τάμα Σου στο Βωμό της Λύτρωσης

Κομματιασμένα Ποιήματα

αφημένα ευλαβικά…

4.8.2008

Από τη συλλογή «Βιογραφία», εκδ. Ενδυμίων 2014.

Σούλης Λιάκος

*

Ποίηση, η λέμβος

που κουβαλάει για λίγο στην πατρίδα της την ψυχή

και την επιστρέφει.

Ποιητής

Όταν ακολουθείς το αέναο φως

όταν κινείσαι μαζί του

είναι ποίηση.

Όταν καταγράφεις το στάσιμο φως

γράφεις ποιήματα μόνο.

Δεν είναι ποιητής

ο λεξιγράφος
της μέλλουσας στάχτης και του σχήματος

αλλά ο ακολουθών

το διαρκώς σχηματιζόμενο φως.

Από τη συλλογή «Λογαριασμός Όψεως», Καλντερίμι 2014.

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου

Ωδή στην Ποίηση

Ω! Ποίηση, τι όμορφη και τι γλυκιά που είσαι

Ξοπίσω σου σαν κρύβομαι ξεχνώντας την ασχήμια

Σε ορθώνω ασπίδα στιβαρή κι ακάθεκτος βαδίζω

Μάχη νυκτός που δε νογάς δειλό από γενναίο

Πλάθοντας υποκείμενα ποιητικά υποζύγια

Κατάντιες, πάθη, συμφορές, στις πλάτες τους τα ρίχνω

Και πλάι τους σαν άρχοντας κορδώνομαι και πάω

Σαν βουλευτής που ξεγελά εύπιστους ψηφοφόρους

Ό,τι θελήσει ο ποιητής γίνεται στο πλευρό σου:

Τρανός και δίκαιος βασιλιάς κι εσύ είσαι το ρηγάτο

Της επαρχίας φεστιβάλ κι εσύ είσαι η ντουντούκα

Γεια και χαρά σου Ποίηση, πιο όμορφη απ’ τις Τέχνες

Κι άμα ρωτάς του λόγου μου μαζί σου τι πασχίζω:

Χτίζω − πουλάκι λυρικό − με σφαίρες τη φωλιά μου

Από την υπό έκδοση συλλογή «Έλαβον».

Παύλος Παρασκευαΐδης

Μουσείο κέρινων ποιημάτων

Ήρθε μια εποχή που δεν γεννιόντουσαν πια ποιητές. Κι ο κόσμος

θαύμαζε την χαμένη τέχνη

                                                     στο Μουσείο με τα κέρινα ποιήματα.

Ο ποιητής

Κάθε φορά που τον ρωτούσαν τι ακριβώς τον ωθούσε να γράψει άνοιγε το παλτό του (ένας περήφανος επιδειξίας κι αυτός της εποχής του) και μας αποκάλυπτε τις τραυματικές εμπειρίες που κάθε τόσο ξεθάβανε οι ιατροδικαστές για να βρούνε τη μέρα και την ώρα που εκδηλώθηκε η ανίατη νόσος της ποίησης

Βέροια Δεκέμβριος 2010

Από τη συλλογή «Μουσείο κέρινων ποιημάτων», εκδ. Ενδυμίων 2014.

Ιγνάτης Χουβαρδάς

Χ Χ Ι

(το δικό σου μονοπάτι)

Ένα μονοπάτι σε καλεί στο σκοτάδι

μέχρι το βουητό των κυμάτων,

κατηφορίζοντας σε συστοιχίες πεύκων και θάμνων

να ξεχωρίσεις το κίτρινο των ηλίανθων,

να ψαύσεις τα σπάρτα ανάμεσα στις πέτρες,

ν’ ακούσεις ψύχραιμα πώς ηχούν τα τριζόνια

ενώ η νύχτα σε καλεί μέχρι το λευκό της φως-

μια φωνή σε καλεί επίμονα,

ένα απόμερο σπίτι σε καλεί,

μια κίνηση από φούστα, ένα βλέμμα·

ο αντίλαλος της δικής σου φωνής σε καλεί.

Από τη συλλογή «Θερινό τετράδιο», εκδ. Οδός Πανός, 2010.

Τα ποιήματα του Βασίλη Δασκαλάκη, Δημήτρη Καπετανάκη
και Δημήτρη Γ. Παπαστεργίου, δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

Στην εικόνα, το σύμβολο του Ποιητικού Πυρήνα,
φιλοτεχνημένο από τον Παύλο Παρασκευαΐδη.