Ερίνα Εσπιρίτου, "Τρία ποιήματα"

Οι εραστές

Οι εραστές δεν μένουν στο ίδιο σπίτι

ούτε μοιράζονται τα ίδια σεντόνια

δεν βλέπουν μαζί το δελτίο των οχτώ

και δεν ανησυχούν ποιος θα βγάλει τα σκουπίδια.

Οι εραστές δεν έχουν κατοικίδια

ούτε στο μπαλκόνι γλάστρες

δεν κλείνουν τις κουρτίνες

μήτε τα φώτα.

Οι εραστές ξυπνούν χαράματα

με ένα χαμόγελο σε χείλη που διψούν

και ακατανίκητο πόθο

χαϊδεύουν τις λέξεις στα σημειώματα

και μετά καίνε τις σελίδες.

Οι εραστές δεν πεθαίνουν ποτέ

ζουν κάτω από τις στάχτες

και περιμένουν μιαν αναπνοή

μια και μόνο αναπνοή

να φουντώσει την φλόγα

που κάθε βράδυ προσπαθούν

μάταια να σβήσουν.

Οι εραστές φτιάχνουν σενάρια

μίσους και απιστίας

και την ίδια στιγμή θα πούλαγαν και την ψυχή τους

για μια αγκαλιά “ακόμα”.

Είμαστε μόνοι μας

θα ζούσα την κάθε στιγμή για χάρη σου,

θα λάτρευα το αεράκι που σε δροσίζει και

θα ’κανα σκιά με τα χέρια μου να ξαποστάσεις

τα μεσημέρια του καλοκαιριού.

είμαστε μια σκέψη στο άπειρο

μια βαρκάδα κάτω απ’ το φως της σελήνης

είμαστε μόνοι μας

χαμένοι

με χαλασμένη πυξίδα

θα ζούσα στην άκρη του ονείρου σου

και εσύ κατάλαβες

στην άκρη του κόσμου

από τότε έχω να σε δω

Ο Γερανός

Οι άνθρωποι θέλουν να ξεχειμωνιάζουν

στις πλάτες των άλλων

και να κρατούν για τους ίδιους τα καλοκαίρια

εγώ θέλω ένα ταίρι

όπως οι γερανοί

να μου φτιάξει φωλιά και να με περιμένει

όλες τις εποχές

ακόμα και εκείνες που δεν έχουν τελειωμό

να τρώει από το στόμα μου

και να με κοιτά στα μάτια

Τα ποιήματα «Οι εραστές» και «Είμαστε μόνοι μας», έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο της ποιήτριας (http://erinaespiritu.blogspot.gr/).

Το ποίημα «Ο Γερανός», δημοσιεύεται για πρώτη φορά.

Στην εικόνα: Adriaen van Cronenburg, «Portrait of a Dutch Lady» (Detail), 1567.