(Φωτογραφία: Αντώνης Μομπαϊτζής)
Σίγουρα η σημερινή κατάσταση δεν θυμίζει σχολική
εκδρομή, ρομαντικό ηλιοβασίλεμα ή παραμυθένιο κρησφύγετο εραστών. Ποιος άνεργος
και ποιος χρεοφειλέτης να ονειρεύονταν και να επιθυμούσε την τωρινή του κατάσταση
στα τρυφερά εφηβικά του χρόνια.
Και ας δούμε ένα
τρομακτικό σενάριο:
Τις νύχτες, όταν
πέφτουμε για ύπνο, κάποιες απόκρυφες εκδοχές του εαυτού μας ντύνονται τις μαύρες τους
στολές και παρελαύνουν στους δρόμους τραγουδώντας εφιαλτικά εμβατήρια και
γαβγίζοντας συνθήματα, μετά χυμάνε και δέρνουν τους μετανάστες και τους Εβραίους
που κι αυτοί, στον δικό τους ύπνο, ξεσπάνε σε κάποιους άλλους αναξιοπαθούντες
οι οποίοι όταν κοιμούνται ονειρεύονται και ακονίζουν την δική τους τρομερή εκδίκηση.
Ίσως μια μέρα να ξυπνήσουμε
όλοι με ένα κοινό ευγενές όραμα. Χωρίς έχθρες, χωρίς οργή, χωρίς την ξιπασιά
ότι όλα μας ανήκουν και κυρίως χωρίς να ζούμε εις βάρος των προηγούμενων και
των επόμενων γενεών. Το πρώτο βήμα βέβαια είναι να ξυπνήσουμε, το δεύτερο να
σκεφτούμε με όλη τη σοφία του ανθρώπινου εγκεφάλου μας. Το τρίτο, να γυμνάσουμε
την ανθρωπιά μας και τη συμπόνια μας. Και ίσως όλοι, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, θα πρέπει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην μελέτη των αγαλμάτων μιας άλλης εποχής,
κυρίως στο βλέμμα τους.
Ορισμένα αγάλματα λες
και δημιουργήθηκαν για να μας παρακολουθούν ή για να στέκονται αντίκρυ μας σαν
κάτι γονείς που τάισαν τα άρρωστα παιδιά τους, τους χορήγησαν τα φάρμακα και
τώρα ξαγρυπνούν με συμπόνια πάνω από το κρεβατάκι τους κοιτώντας τα που παραμιλάν
στον ύπνο τους.
Και η βροχή είναι μια καλή πρόφαση για να
αφήσουν ελεύθερα τα δάκρυά τους.
Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου
JOHN LENNON - NOBODY TOLD ME
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου