4
Τι κέρδισε σαν ήρθα ή τι έχασε
απ’ την ουράνια δόξα του ο Ουράνιος Τροχός;
Γιατί έπρεπε να ’ρθω; γιατί έφυγα;
Ποτέ δεν μου απάντησε σ’ αυτό κάποιος σοφός.
11
Νεροσταγόνα που ’χει σμίξει με τη θάλασσα.
Μόριο σκόνης που ’χει σμίξει με τη γη.
Μυγίτσα που εμφανίστηκε και χάθηκε
ήταν το πέρασμά μου απ’ τη ζωή.
15
Ένα βιβλίο με ποίηση, μια τσότρα με κρασί,
μισό καρβέλι μόνο για τροφή.
Μ’ αυτά οι δυο μας σε μια ερημιά
είμαστε πλουσιότεροι κι από το βασιλιά.
19
Το κύπελλο αυτό απ’ όπου πίνεις
μπορεί φκιαγμένο να ’ναι απ’ την καρδιά ενός σουλτάνου.
Κι ετούτη η κούπα που εγώ τώρα κρατώ
μπορεί φκιαγμένη να ’ναι από το χέρι ενός ζητιάνου.
20
Αυτή η σκόνη που αδιάφορος πατείς
είναι το χέρι μιας κυράς αγαπημένης
είναι το μάγουλο μιας κόρης ζηλευτής
είναι τα μάτια μιας βασίλισσας θλιμμένης.
22
Ευλαβικά τίναξ’ τη σκόνη απ’ το μανίκι σου
γιατί αυτά τα μόρια της ξεραμένης γης
μπορεί να ’ν’ ηλιομάγουλο ή φρύδι ενός άστρου,
μπορεί να ’ναι το πρόσωπο εξαίσιας καλλονής.
27
Αυτός που έφτιαξε τη Γη και τον Τροχό του
Ουρανού
τόσες καρδιές με θλίψη έχει σφραγίσει.
Πολλούς με χείλη πορφυρά, όμορφα μέλη, ξύπνιο
νου
στη σκόνη αυτής της γης έχει σκορπίσει.
Από το βιβλίο «Γιάννης Υφαντής - Ο κήπος της Ποίησης
(2500 χρόνια ξένης ποίησης)», εκδ. Πατάκη 2000
«Ο Ομάρ Χαγιάμ και η Μούσα του»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου