Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Σπύρος Θεριανός, "Ad hominem"




Ad hominem


Η ποίηση, όπως και η μουσική, έχει τους δρόμους της.



Η μανιέρα της πρωτοτυπίας.



Οι ανθολογίες είναι αντεστραμμένα κρεματόρια.
Όσοι μένουν απ’ έξω αφανίζονται.



Ένα έθνος χρειάζεται τους ποιητές του. (Όχι πια).



Πολλοί αγάπησαν τον λαϊκό άνθρωπο. Εξ’ αποστάσεως.



Η αλήθεια του ποιήματος δεν βρίσκεται στο μήνυμά του, αλλά στην τεχνική με την οποία εκφέρεται το μήνυμα.



Όταν οξύνεις υπερβολικά την ευαισθησία σου καταλήγεις να ζεις σε ένα περιβάλλον βιαιοτήτων και βαναυσοτήτων.



Νίτσε: «Ένα επάγγελμα είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής». Αρκεί να μη σου σπάει τη ραχοκοκαλιά.



Μιλούν για την αξία του «ανοίκειου» στη μουσική, στην ποίηση, στην ζωγραφική. Θεωρούν ότι το «οικείο» δεν απαιτεί διερεύνηση.



Δεν διαβάζουμε όλα τα είδη ποίησης.



Σε κάθε ποίημα λανθάνει ένας ορισμός της ποίησης.



Ο τίτλος του ποιητή είναι πλέον άνευ αξίας. Είναι σα να σε προσφωνούν, στις μέρες μας, "κόντε" στα Επτάνησα.



Όταν γράφω ένα ποίημα απορώ με αυτόν που το γράφει.





Πρώτη δημοσίευση από την ανέκδοτη συλλογή, «Ad hominem» του Σπύρου Θεριανού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου