Γιάννης Κοντός, "Τα οστά"

6

Πολλοί άνθρωποι άσπρισαν

γύρω μου. Γίνανε ασβέστης.

– Με την κιμωλία τους

γράφω ποιήματα –

8

Τα ρούχα μας μπερδεμένα

στην καρέκλα, μοιάζουν

φίδια σε οργασμό.

9

Αυτές οι βυζαντινές κοπέλες

που βλέπω κάθε μέρα

επαληθεύουν τους εσπερινούς

και τα κυπαρίσσια.

21

Πρωί πρωί χιλιάδες μικρά κορίτσια

με ποδήλατα τρέχουν σε κατηφόρες

ανεμίζοντας ποιήματα του Ανδρέα Εμπειρίκου

40

Τυλιγμένη στην εσάρπα σου

μοιάζεις με ψάρι σε δίχτυ.

– Από τα τελευταία της αποξηραμένης

λίμνης, με τα πράσινα νερά –

51

                                              στον Γιώργο Χειμωνά

Τρέχεις, σε κυνηγάνε εικόνες πήλινες.

Σπάζεις τον καλαμένιο φράχτη

και βρίσκεσαι σε άλλη χώρα.

Όπου άλλοι άνθρωποι, άλλα

ονόματα, άλλη γραφή –χάλκινη.

66

Θα κόψω αρχαίο νόμισμα

με το κεφάλι σου, Μετά

στα εργαστήρια θα ψάχνουν

για δυναστείες, χρονολογίες και τα συναφή.

Φαγωμένες όλες οι ενδείξεις από το χώμα,

από το θειάφι – μόνο το ένα μάτι

κάτι θα θυμίζει από τα παλιά –

Εγώ δε θα ζω για να δώσω εξηγήσεις.

Έτσι στη βιτρίνα θα μείνεις μεταλλική

κραυγή αναπάντητη.

93

Ξύπνησα με κοντά παντελονάκια.

Κρατούσα με σπάγκο τον ουρανό

και πήγαινα και έκλαιγα.

121

Τα λόγια μου αρνιά

που γίνονται πέτρες

βόσκοντας το χόρτο

της επιθυμίας σου.

Από τη συλλογή «Τα οστά» (1982).
Πηγή: «Γιάννης Κοντός, Τα ποιήματα (1970-2010)», εκδ. Τόπος 2013.

Στην εικόνα: πορτραίτο του Γιάννη Κοντού από τον Γιάννη Ψυχαπαίδη.