ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΑΘΗΜΑ
Μας σκάβουν σαν τα βουνά
Και το μάρμαρο
ώς πότε
θα υπάρχει;
Ως πότε θ’
αντιμάχεται
την ειρωνεία;
Φυσάει απόψε όπως
τις νύχτες σου
στα βάθη τού Γκραν
της Παρθίας
των Κουάδων
τόσα που δε θέλεις
ωστόσο
στήνεις τη σκηνή σου
ανάβεις το λυχνάρι
ευλαβικά
στο δαίμονα
Βλέπεις
(άρρωστος
μ’
αφρούς στο στόμα
και την τύχη να σε
θέλγει
ακατανίκητη)
τα μάτια
της Ναστάσια Φιλίπποβνα
Και γράφεις
Από τη συλλογή
"Η μόνη φλόγα", Πλανόδιον 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου