Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, "Εκείνη του Αυγούστου η βραδυά"

                ΜΑΚΡΥΑ

                Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω...

                Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει —

                γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

                Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...

                Εκείνη του Aυγούστου — Aύγουστος ήταν; — η βραδυά...

                Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά...

                A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.

1914