Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, "Εκείνη του Αυγούστου η βραδυά"

ΜΑΚΡΥΑ

Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω...

Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει —

γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...

Εκείνη του Aυγούστου — Aύγουστος ήταν; — η βραδυά...

Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά...

A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.

                                                     1914