Πιέρ Ρεβερντύ, "Το πύρινο νήμα"

(Amedeo Modigliani, "Pierre-Reverdy")

Το πύρινο νήμα

Η γη κυλάει στην παρακμή της

Η γη πλημμύρισε από σκόνη

Φώτα γαλάζια της πρωίας

Στις σπίθες του κρατήρα

Στη θερμή κόρη του ματιού που ξετυλίγει την αιχμή της

Στα βλέφαρα τα φτιασιδωμένα με όνειρα που καταρρέουν

Μια λάσπη παραισθήσεων κατακλύζει το πεζοδρόμιο

Μέσα στην αθλιότητα των χεριών

Η κενή ομιλία που κρέμεται

Το βαθουλό βάζο όπου διατηρείται η καρδιά

Όλο το αίμα μου σαν ξίδι

Πάνω στης δυστυχίας το σκοινί με τους κόμπους

Είχα λάβει όλα τα μέτρα μου

Και τώρα κοιμούμαι ως το καινούργιο σύνθημα

Μέσα στο τούνελ που διακόπτεται από ψεύτικα ανοίγματα

Στη βαρειά νύχτα τη γεμάτη ωμότητες

Τιποτένιες λύπες που με περιμένουν

Μετάφραση Τάκης Βαρβιτσιώτης

Από το βιβλίο «PIERRE REVERDY, εκλογή ποιημάτων 1915 - 1966» εκδ. ΑΡΜΟΣ, 2007.