Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, "Ριζώματα"

1.

Κοιτούσε το χέρι τού αγάλματος,

Στις ανοιγμένες παλάμες

Διάβαζε

Την ανελέητη μοίρα του.

5.

                               Στην Ελένη

Τα φιλιά της νύχτας,

Λάμψεις ερμητικές

Στο φως της μέρας.

29.

                               Στον Ανέστη

Πριν φύγει οριστικά

Έκαψε

Όλα τα χαρτιά,

Όλες τις φωτογραφίες του.

Δεν άφησε

Δουλειά στους τυμβωρύχους.

45.

Μου έδωσες το χέρι σου,

Κ’ η νύχτα σκοτεινή

Σαν ποίημα.

60.

Απολάμβανε

Την αισθητική της ποίησης,

Αγνοούσε

Τη σκοτεινή ενδοχώρα

Των λέξεων.

84.

Η ποίηση

Αφαιρεί

Όλες τις ψευδαισθήσεις.

Γυμνούς

Μας παραδίδει στο τέλος.

97.

Σέρνεται η νύχτα,

Ο Μορφέας καθυστερεί,

Σκιές του Άδη

Γλύφουν το πρόσωπό μου.

Από τη συλλογή «Ριζώματα», εκδ. Κουκκίδα 2021.