Κ. Θ. Ριζάκης - Σ. Γρ. Σταμπουλού, "Εφ’ ενός γίγνεσθαι; 2"

 

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

 

του Συμεών Γρ. Σταμπουλου

[απόσπασμα από την εισαγωγή της έκδοσης]

Διακόσια χρόνια από την έκρηξη της ελληνικής Επανάστασης, ή διακόσια χρόνια Επανάστασης. Αν το τελευταίο ακούγεται υπερβολικό, αν η επανάσταση, οι επαναστάτες πρέπει να ξεκουράζονται κάθε τόσο, αυτό μπορούμε να το πούμε ασφαλώς για την ποίηση που δεν ξεκουράζεται ποτέ. Ποίηση δεν έχει πάψει να γράφεται ούτε μια μέρα, είπε ο Οδυσσέας Ελύτης. Ας περιοριστούμε στα χρόνια του ηρωικού ιωβηλαίου. Όσα κι αν γραφτούν, κι αν ειπωθούν για το 1821, αυτό θα στενεύεται πάντοτε στη λογική των επετείων και των δοξαστικών λόγων.
    Σκέφτηκα να ξεκινήσω κατ’ αυτόν τον τρόπο το εφετινό Προλογικό Σημείωμα στο Ανθολόγιο 2021 των εκδόσεων Ρώμη και του Κώστα Ριζάκη, σαν περίληψη προηγουμένων, δηλαδή οφειλομένων στην αειθαλή γραφή που βρίσκεται πάντοτε μέσα στα γεγονότα, δείχνει την αθέατη όψη τους και κάποτε τα δημιουργεί. Με την πρώτη σύσταση του ελληνικού κράτους, φαίνεται πως και η ποίηση επισημοποιήθηκε κι αυτή, βγήκε για τα καλά από την ανωνυμία, απέκτησε ταυτότητα, χρονολογία (αν όχι ημερομηνία) γέννησης και καταλέχθηκε σε κατηγορίες. Πριν δοξαστεί από τους επιγόνους και τους ιστορικούς, το Εικοσιένα δοξάστηκε από τους ποιητές, μικρούς και μεγάλους, σαν στρατευμένους στην υπηρεσία του. Δείτε πώς περπάτησαν μαζί ο Ουγκώ και η Φριντερίκε Μπρουν, ο Μπάυρον και η Αμάλιε Χέλφιχ, ο Πούσκιν και ο Άμπραχαμ Λέμπερτ, ο Σέλλεϋ και ο Τέοντορ Μπραντ. Συνοδοιπόροι και δεκάδες Έλληνες. Αρκετοί έγιναν ποιητές για την περίσταση. Ένας, τουλάχιστον, ονομαστός ήδη στη χώρα του, αφιέρωσε το υπόλοιπο της σύντομης ζωής του στην υπόθεση του Αγώνα. Ο Έλληνας-Μύλλερ, ο Wilhelm Müller.
    Απόδειξη ότι γίνεται κι αυτό, η εποχή να γεννά τους ποιητές της. Με τον δικό του τρόπο το παρόν Ανθολόγιο αποτυπώνει την εποχή μας. Το ίχνος της θα το αναζητήσουμε κάποτε κι εδώ, στον Πρόδρομο Μάρκογλου που ηγείται της «εφιππείας», και στις φωνές που ακολουθούν. [...]





Θεώνη Αναστασοπούλου

ΕΠΑΝΟΔΟΣ


Σώματα ωραία
που τα κατοίκησε η φωτιά
και τα ανάλωσε
τήξη εκθαμβωτική.
Αναλήφθηκαν.

Βροχή των ορφανεμένων
λιβαδιών
τα μνημονεύει
κάθε που λυγίζει ο ήλιος.
Όταν σ’ εποχή χειμέρια
οι ώρες νεοσσό φωτός
στις χούφτες τους κρατούν
κι αναπτερώνονται
από μια ακαθόριστη
προσμονή.

Μορφές από σύννεφο
χυμένες σε πηλό.
Κάποιον απρόβλεπτο Απρίλη
θα λουλουδίσει η γη
το μυστικό τους.





Στέλλα Δούμου

PERFORMANCE


Όταν πέφτει το μαχαίρι στα δάχτυλα της νύχτας
Ενόσω αυτή παίζει στο πιάνο τα ορατόρια των ασημιών
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει
Το αιματοκύλισμα των στιγμών. Συμβαίνει τότε:
Ανώνυμη Κοκκινοσκουφίτσα
Σκουπίζει τα δάση από τους λύκους,
Καρφιτσώνει καινούργιες σκιές στις παρτιτούρες
Γυρίζει το μάνταλο του φεγγαριού στο σολ
Και κάθεται στο πιάνο. Στα δάχτυλά της
Κομψές δαχτυλήθρες Φαμπερζέ, κρύβουν τα γαμψά της νύχια.
Η μουσική είναι εξαίσια όσο και μαθηματικώς άλυτη.
Η μονωδία των λύκων είναι πάντοτε
Μια καλά στημένη παράσταση.





Βασίλης Πανδής

ΔΑΚΡΥΔΟΧΟΣ (5)


Πολύφυλλα δάκρυα
γέμισαν τούτο το πηγάδι
μέχρι τα έγκατα
της έντασης

Μην ψάχνεις εδώ
για βεβαιότητες
ευάλωτό μου αγρίμι

στη λέξη
η λέξη
κρύβεται
η ταραχή
στην ταραχή

πολλές φωνές
μες στα νερά
πολλή σιωπή
στις μουσικές χιλιετηρίδες





Ελένη Σιγαλού

ΕΠΟΧΗ ΚΥΝΗΓΙΟΥ


Αθόρυβα βυθίζομαι
στο δάσος όταν
του κυνηγού περπατησιά
διπλώνει ίδια σίδερο
τη μέρα

άλλωστε δίχως τσάκιση
πού θα κρυβόμουν
να μη με βρίσκω κάθε που
ως θήραμα θρασεύοντας
ουρλιάζω;





Διονύσης Στεργιούλας

ΔΙΑΣΚΕΨΗ


Μετά από μέρες συζητήσεων
ιδιαιτέρως εποικοδομητικών
αποφάσισαν να διαθέτουν επ’ αμοιβή
σταγόνα-σταγόνα το νερό της βροχής
να ζητούν ενοίκιο για τον αέρα
να διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο
το φως του ήλιου και των αστεριών.
Και δεν ξέρουν τι θα πει καλοκαίρι
δεν ξέρουν τι θα πει φθινόπωρο.
Κάθε βράδυ επιστρέφουν στο σπίτι
και το σπίτι δεν τους αναγνωρίζει.
Βγάζουν προσεκτικά τα ρούχα
φορούν βιαστικά το σώμα τους
και βλέπουν όνειρα με αριθμούς.

Αλέκος Φλωράκης

Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ


Ο τάφος είναι ασύλητος,
μεγάλη επιτυχία,
τόσα χρόνια ανασκαφές
και τώρα νά τον!
εδώ στο πρανές, στο άνδηρο,
τάφος λακκοειδής,
γεμάτος κτερίσματα,
κύλικες, σφραγιδόλιθους, πλαγγόνες,
μόνο που δεν βλέπει οστά,
περίεργο,
φαίνεται δεν υπήρξε νεκρός,
κτερίσματα μόνο
μιας αναμενόμενης ταφής,
θα κάνει πάταγο η ανακοίνωσή του,
ο τάφος μετατοπίζεται,
κινείται προς την πόλη,
χάνει το πάτωμα του δωματίου του·
ανάμεσα στα κτερίσματα
το παιδικό του τραινάκι.






Πηγή:
«Εφ’ ενός γίγνεσθαι; 2, ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2021. Άλλως
με τη ματιάν υποκείμενη στο δεσπόζον δυναμικό
της σύγχρονης ποιητικής μας παραγωγής [218
ανέκδοτα ποιήματα τη συναινέσει 63 δημιουργών]»
Εκδόσεις Ρώμη, 2021.
Επιμέλεια: Κώστας Θ. Ριζάκης - Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Προλεγόμενα: Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Ανθολόγος: Κώστας Θ. Ριζάκης
Έργα εξωφύλλου και ενοτήτων: Γιάννης Δημητράκης
Τυπογραφική φροντίδα, επιμέλεια εξωφύλλου: Θοδωρής Κιντάπογλου


Σημείωση: Για την παρούσα ανάρτηση επιλέχθησαν ποιήματα ποιητριών και ποιητών που έως τώρα δεν είχαμε ανθολογήσει στο ιστολόγιό μας.