Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, "Τέσσερα ποιήματα"

Σαν ξεχασμένο ένα βαγόνι στο σταθμό

Μερικά ρούχα θα βάλει στη βαλίτσα

τώρα που τα καιρικά φαινόμενα

είναι ομαλά κι επιτρέπουν

ένα ταξίδι στον εαυτό του.

Αλλά και πάλι κάποιες σκέψεις

τον αποτρέπουν και αφήνει την απόφαση

σαν ξεχασμένο ένα βαγόνι στον σταθμό.

Νέα Πέραμος, 14 & 16 Αυγ. 2019

Ο άγγελος Ζάναξ

Ο άγγελος Ζάναξ κατεβαίνει σε 15 λεπτά

και με σκεπάζει μ’ ένα σεντόνι ηρεμίας.

Δεν φοβάμαι πια τον γκρεμό ούτε τον πνιγμό.

Βρίσκομαι σε μια γλυκιά γαλήνια ερημιά

και βλέπω πέρα να χορεύουν

η ρίγανη, το κύμινο, η κανέλα,

το χαμομήλι, η μαντζουράνα και το δεντρολίβανο.

Αφουγκράζομαι το συνεχόμενο σύρσιμο της ζωής που φεύγει.

Νιώθω την πέτρα και το χώμα αδέρφια μου.

Όταν έρχεται η ώρα θες δεν θες παραδέχεσαι

αυτά που κάποτε σε φόβιζαν και δεν ήθελες να σκεφθείς.

Δεν θα βρεθώ ποτέ ξανά στον λόφο

με τα καλαμπόκια και τα χρωματιστά στρογγυλά κολοκύθια.

Δεν θα βρεθώ ποτέ ξανά στους λόφους και στα βουνά,

στα μονοπάτια και στα χωράφια που ίδρωσα και δίψασα.

Τρως το μήλο της ζωής και μένουν λίγα κουκουτσάκια.

Δράμα, 14-15 Οκτωβρίου 2019

Και είναι χάραμα

Το βράδυ καθώς σκούπιζα τα ματογυάλια,

έπεσε το δεξί γυαλί κι έγινε θρύψαλα.

Και ευτυχώς που έπεσε αυτό

γιατί διαβάζω με τ’ αριστερό γυαλί.

Η σκέψη μου αστραπιαία διασχίζει την ψυχή μου.

Και είναι χάραμα,

μιάμιση ώρα μόνο έχω κοιμηθεί.

Φοβάμαι εγκεφαλικό

κι ας πήρα μισό Ζάναξ κι Ατακάν.

Πήρα βιβλίο, πίνω χαμομήλι.

Περίπου σε μια ώρα η γυναίκα μου θα σηκωθεί,

είναι διευθύντρια σε παιδικό σταθμό.

Δράμα, 14 Νοέ. 2019

Ως τουρίστας της μνήμης

Η καμήλα μπογιά και τσιγάρο.

Για καιρό ξεχασμένα επανέρχονται πάλι.

Όμως όλα στο τέλος θα βρεθούν

στον καιάδα της λήθης.

Όμως πάντα μένει και κάτι,

αναμνήσεις σαν δάσος απολιθωμένο.

Κι όσο τα χρόνια θα περνούν

να το επισκέπτεσαι ως τουρίστας της μνήμης.

Δράμα, 9 & 13 Ιαν. 2020

Κωνσταντίνος Ιωαννίδης

Πρώτη δημοσίευση.

Στην εικόνα: Théodore Frère, «Camel».

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.