Σημείωμα Ιουνίου 2016

Νίκη Ρεβέκκα Παπαγεωργίου

Σύμφωνα

Βαθιά μέσα στη γη, κατοικούσε ένας δυστυχισμένος λαός, που η γλώσσα του είχε μονάχα τα σύμφωνα. Ζούσαν όλοι σε υπόγειες σήραγγες, σε φριχτή αγωνία μέσα σε όλα εκείνα τα μπ και γκ, κι η άνοδός τους ψηλά προς το φως ήταν αλίμονο εξαρτημένη απ’ την ανακάλυψη των φωνηέντων. Μα φωνήεντα πού να βρεθούν, στο πηχτό εκείνο σκοτάδι, κάτω από τόνους χωμάτων, εκεί που αν υπήρχε θεός, σάρκα ανθρώπινη δε θα επιτρεπόταν να υπάρχει, εκεί όπου καμία φωνή δε θα έρθει να ψιθυρίσει ένα ε, κι οι χιλιάδες τα χρόνια που έρχονται δε θα φτάσουν ποτέ ν’ ακουστεί επιτέλους μια λέξη.

Από το βιβλίο «Του λιναριού τα πάθη − Ο μέγας μυρμηκοφάγος», εκδ. Άγρα 1993