Χαϊκού στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης

Υπάρχει ένας ουρανός να μας ακούσει;

Tα παιδιά βλέπουν τον ουρανό με τα μάτια τους, μιλούν μαζί του και δειπνούν, όπως γράφει ο Γιώργος Σαραντάρης κι ύστερα θυμούνται τον ήλιο που γελούσε και δάκρυζε. Κι ύστερα γράφουν. Υπάρχει ένας ουρανός να τ’ ακούσει;

Τα χαϊκού που ακολουθούν είναι πειραματισμοί στην ποιητική γραφή μαθητών και μαθητριών που πραγματοποιήθηκαν στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου με Λυκειακές Τάξεις Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς 2015-2016 με την εμψύχωση της συγγραφέα και φιλολόγου Αλεξάνδρας Μυλωνά.
(α΄ γυμνασίου: "Πόλη - Φύση", β΄γυμνασίου: "Πόλεμος  -Ειρήνη", γ΄γυμνασίου: "Τέλος - Αρχή")

Α΄ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΠΟΛΗ - ΦΥΣΗ

Πόλη

(Ανώνυμος καλλιτέχνης του δρόμου)

Δεν αντέχω την πόλη

τ’ αμάξια τη βουή

φοβάμαι.

                      Γιώτα Κατσιούλα

Παντού στο δρόμο έργα.

Πότε θα τελειώσει

το μετρό;

                      Νικόλας Λουλούδης

Η πόλη φυλακή

κι εγώ απ’ το μπετόν

αποκλεισμένη.

                      Στάθια Μυρίδου

Μαγαζιά χτίζονται ξανά

κέντρα εμπορικά

πολυκοσμία.

                      Ευμορφίλη Πουρσανίδου

Άνθρωποι που περπατούν,

γιατί άραγε μιλούν;

Για μένα;

                      Μαρία Τσιάνταλη

Αυτοκίνητα πολλά

μαύρα, γκρι, σκοτεινά

πολιτεία.

                      Μαυρέτα Τσιρλιγκάνη

Φεύγω απ’ την πόλη

τη μισώ. Μπούχτισα,

πάω στο χωριό.

                      Πολύδωρος Λαπιδάκης

Το παράθυρο ανοίγει

άπλετο άσπρο φως

Θερμαϊκός

                      Στέλλα Νικολαΐδου

Ένας πύργος Λευκός

μια θάλασσα πράσινη

Σαλονίκη

                      Κατερίνα Χατζηνάκου

Αυτοκίνητα, καυσαέρια

πολυκατοικίες

όλα γκρι.

                      Νικολέτα Ρεπανά

Bία στην πόλη

αίμα στους δρόμους

κάθε μέρα πεθαίνω.

                      Αλέξανδρος Κατιρτζής

Πώς μετράει ο χρόνος

μέσα στην πόλη;

Αναρωτιέμαι.

                      Κωνσταντίνα Σφακιανάκη

Φύση

(Κλοντ Μονέ, "Νούφαρα")

Πάει η φύση βρόμισε −

έχει κι αυτή ψυχή,

το ξέρεις.

                      Έλλη Γιαννικοπούλου

Αργά κι ωραία περνά

κάτω απ’ τη συκιά

η ώρα.

                      Κωνσταντίνα Σφακιανάκη

Ο καιρός αλλάζει

η φύση σπαράζει

ακόμα σε αγαπώ!

                      Μανταλένα Μπαλή

Η φύση γελά

σαν σε κοιτώ στα μάτια,

αγαπημένη!

                      Περσεφόνη Βασιλειάδου

Τα δέντρα ξανανθίζουν

μα εγώ έχω ήδη

μαραθεί.

                      Στάθια Μυρίδου

Η φύση είν’ όμορφη

δεν θα ’ναι όμως για πολύ −

άνθρωπος.

                      Ευμορφίλη Πουρσανίδου

Στο λιβάδι πεταλούδες

γύρω τριγύρω

παράδεισος

                      Μαυρέτα Τσιρλιγκάνη

Δάσος πυκνό τρομακτικό

Πού είναι ο λύκος

ο κακός;

                      Πολύδωρος Λαπιδάκης

Σήκωσα μια πέτρα

βρήκα μια θάλασσα

από αγάπη!

                      Στέλλα Νικολαΐδου

Χρώματα σχήματα κι εγώ

πράσινο κενό

Πού είμαι;

                      Ηλέκτρα Κερσανίδου

Αφρός στη θάλασσα

χιλιάδες κόκκοι άμμου

οι αναμνήσεις.

                     Νικολέτα Ρεπανά

Β΄ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΠΟΛΕΜΟΣ - ΕΙΡΗΝΗ

Πόλεμος

(Πάμπλο Πικάσο, "Γκερνίκα")

Φοβάμαι, μα ξέρω

πως ο εφιάλτης μου

τελειώνει.

                      Τάσος Μελετλίδης

Μισάνοιχτη πόρτα

μια βαλίτσα φεύγει

αέρας ορμά

                      Χρυσούλα Κουτσόγλου

Μια βόμβα ήταν

αίμα παντού

το ρούχο μου κόκκινο

                      Αριάδνη Μάζη

Με όπλα πληγώνουν

κατάστηθα την ειρήνη,

με σκοτώνουν.

Την ειρήνη γιορτάζουμε,

μα ο πόλεμος

καραδοκεί.

                      Νίκος Βαμβατήρας

Δεν είναι ηλιοβασίλεμα,

είναι βόμβες

 στη Συρία.

Κανείς δεν έσωσε

την ειρήνη −παιχνίδι

πουλημένο.

                      Μιχαήλ Κορίτσας

Ο χρόνος δεν υπάρχει

κι όμως τελειώνει

τώρα. Σε χάνω.

                      Σοφία Γιουβαρλάκη

Το παιδί κοιμάται

το πολυβόλο θερίζει

ΞΥΠΝΑ με!

                      Στέφανος Καλτζίδης

Τ’ οξυγόνο τελειώνει

Πρέπει να προλάβω

ΝΑ ΖΗΣΩ ΝΑ ΖΗ-

                      Χριστίνα Πόρναλη

Θόρυβος, φωνές

για να τρομάξουν κι άλλο

οι τρομαγμένοι!

Τι απέμεινε

από το χαρούμενο μας

λευκό χωριό;

                      Παναγιώτης Μαυρουδής

Βόμβες παντού

όλοι νεκροί.

Εγώ που είμαι;

                      Νίκος Φαλέγγος

Ζήλια φθόνος κακία

εχθροί πόλεμος

καταστρέφομαι

                      Ηλιάννα Σαλαβγιά

Ειρήνη

(Πάμπλο Πικάσο, "Το παιδί με το περιστέρι")

Όμορφο βλέμμα

δροσίζει το χώμα

ο πανσές ανθίζει

                      Χρυσούλα Κουτσόγλου

Λευκό πουλί πετά

κλαδί ελιάς που λάμπει

ειρήνη

Λευκό πουλί πετά

χαρούμενα παιδιά

στη λιακάδα

                      Ζήσης Βλασακίδης

Λευκό περιστέρι,

κλαδάκι ελιάς,

γαλάζιος ουρανός.

                      Αριάδνη Μάζη

Αν στην καρδιά μας

υπάρχει γαλήνη ναι,

έχουμ’ ειρήνη.

                      Σοφία Γιουβαρλάκη

Ειρήνη, περιστέρι

στον ορίζοντα.

Ποιος το φροντίζει;

                      Στέφανος Καλτζίδης

Ειρήνη δίκαιο

Αγάπη φιλία.

Μια ουτοπία;

                      Νίκος Φαλέγγος

Γ΄ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΤΕΛΟΣ - ΑΡΧΗ

Τέλος

(Σαλβαδόρ Νταλί, "Το πρόσωπο του πολέμου")

Η ζωή τελειώνει,

τώρα τι; Ξεκινάει

ο θάνατος.

                      Παναγιώτης Μεσινιώτης

Τους βλέπεις μακριά σου

πεθαίνουν μπροστά σου

ανοιχτές πληγές

                      Αναστασία Σαββίδου

Ο ουρανός βαρύς

το φως αδύναμο, χλωμό −

αρχή του τέλους.

                      Ιωάννα Ραμπότα

Τηλεφωνώ

να δω αν είσαι καλά.

Εσύ δεν απαντάς

Βροχερή μέρα.

Απ’ τ’ ακροδάχτυλα το φως γλιστρά

Κλαίω πάλι.

                      Στέλλα Κασιμίδου

Φως όλο φως παντού φως

ήλιος λαμπερός. Μετά

σκοτάδι

                      Ζωή Μπάτζιου

Ναι, για μας ήρθε το τέλος.

Δεν θα σε ξαναψάξω.

όχι.

                      Χαρά Καραγιαννίδου

Άρχισε έλαμψε

σταμάτησε έδυσε

τελείωσε

                      Περικλής Σπαθάρας

Αρχή

(Βίνσεντ Βαν Γκονγ, "Ανθισμένη αμυγδαλιά")

Η αρχή της ζωής σου

το θαύμα της δικής μου,

παιδί μου.

Θέλησα να φύγω,

εγκλωβίστηκα. Κι όμως

έπρεπε να ζήσω.

                      Αναστασία Σαββίδου

Να σωπαίνεις.

Αν θέλεις ν’ αγγίξεις τον ήλιο,

σώπα. Σσσς…

                      Ιωάννα Ραμπότα

Κάτω από έναν βράχο

τα δυο σου μάτια,

μια θάλασσα.

                      Άννα Κισσά

Χθες σήμερα αύριο

πριν τώρα μετά πιο μετά

σε θέλω.

                      Ζωή Μπάτζιου

Ένα δάκρυ −

δεν είναι τίποτα σπουδαίο

που έφυγες

                      Χαρά Καραγιαννίδου

Με φοβούνται

τα μάτια μου κλειστά

μα περπατάω

                      Ιωάννα Γκράτζιου