Κυριάκος Συφιλτζόγλου, "Στο σπίτι του κρεμασμένου"

ο Φραντς Κάφκα. στα Γιάννενα. στο Μέσα Συναγώγι. φορά λεπτό

σακάκι. γύρω στα δέκα. −τα μάτια του δυο λίμνες. κρατά σουγιά.

σκαλίζει το μπροστινό στασίδι. έχει κάνει γούβα. −τρεις οι λίμνες.

έρχεται ο ραβίνος. ξυλοκέρατο. τον αρπάζει απ’ τ’ αυτί. −πέντε οι

λίμνες. ο Φραντς μπήγει το σουγιά στο γόνατο του ραβίνου. τον

στρίβει. −έξι οι λίμνες. ο ραβίνος στο πάτωμα. ο Φραντς σηκώνεται.

βγάζει μια μικρή αλεπού. απ’ το σακάκι. −οκτώ οι λίμνες. την ξεσαρ-

κώνει. φορά το δέρμα της. φεύγει στα τέσσερα. για Πράγα. όχι στη

Βιέννη.              είναι η σειρά του Πατέρα. −δέκα οι λίμνες

ήταν κάποιος Ντον. Ντον ΝτεΛίλλο, συζητούσε με μια Ανν. Ανν Σέξτον.

δωμάτιο 256, 21ος όροφος, ανατολικά. τα βράδια παίζανε χαρτιά.

όποιος κέρδιζε, κατάπινε καραμέλες μπρούμυτα. τα γέλια τους

έφταναν ως το πρωί. τότε ο Ντον με μπλε μαρκαδόρο ξεκινούσε

και σημείωνε απ’ τον αριστερό ώμο ως τη δεξιά φτέρνα. τα μεση-

μέρια κάθονταν μπροστά στο παράθυρο −μέχρι που τους κατάπιε

το δυσοίωνο τοπίο

το 2000 κατεβαίνει στην Αθήνα ο Μανόλης Αναγνωστάκης.

στα χέρια του κρατά τις ακτινογραφίες του Νίκου-Αλέξη

Ασλάνογλου. τον αναζητά στη Νέα Σμύρνη. του λένε πως

έφυγε. πάει στη Νέα Ερυθραία. του λένε μετακόμισε. τον

ψάχνει στους Αγ. Αναργύρους. του λένε πέθανε. τον βρίσκει

στο νεκροταφείο του Αμαρουσίου.

–Νίκο, συγγνώμη για την καθυστέρηση, εδώ τις έχω.

–Μανόλη, εσύ δεν πέθανες;

–όχι, το 2005 θα πεθάνω.

–δεν πειράζει, φέρε τις τότε, μαζί με μια καρτ-ποστάλ

από το Στρατιωτικό Νοσοκομείο Δράμας.

–γιατί;

–ξαναδιάβασε τον «Δύσκολο θάνατο» και θα καταλάβεις.

ο Χόρχε Λούις Μπόρχες στο Τόκιο. ο Τζουνίτσιρο Τανιζάκι

στο Μπουένος Άιρες. και οι δυο εγκωμιάζουν διαφορετικές

σκιές του ίδιου ποταμού. υποψιασμένοι θα περάσουν απέ-

ναντι −εκεί που το φως αδιαφορεί

          δωμάτιο 1925 − Γιεσένιν

ξύλινο ρολόι

φεγγάρι

μεσάνυχτα

σωλήνας κεντρικής θέρμανσης

−στο σπίτι του κρεμασμένου ποιητή

το ποίημα θα σημάνει το σχοινί

Από τη συλλογή «Στο σπίτι του κρεμασμένου», εκδ. Θράκα 2015