Ε. Χ. Γονατάς, "Η Κρύπτη"

*

Είχε κρεμάσει μικρούς καθρέφτες πάνω στα δέντρα

για να βλέπονται τα πουλιά.

*

Τα πουλιά πεινασμένα με παραφυλάνε στα φύλλα,

ξύνοντας τα νύχια τους στη φλούδα των δέντρων,

γιατί όποιος δοκίμασε μια φορά το αίμα μου δεν

μπορεί πια να τραφεί με καρπούς και ζουμί από μούρα.

*

Το δάσος επάνω σε τέσσερις ξύλινες ρόδες έφευγε

μουγκρίζοντας σαν καταρράχτης ανάμεσα απ’ τα βουνά.

*

Υπομονή! Θα πήξει το δάκρυ, θα γίνει νησί.

Από το βιβλίο "Η Κρύπτη", εκδόσεις Στιγμή, 2006.