Θανάσης Πολυμένης, "Δέκα χαϊκού"

         Χαϊκού


Κράτα το σχοινί
σ’ αυτό που καταρρέει
μη δίνεις φωνή.


           *   *   *


Κυριεύει το
είναι μου ο φόβος σου·
μάτια σκοτεινά.



           *   *   *


Κύκλοι του ήλιου
κύκλοι του φεγγαριού μου
φθορά του χρόνου.



           *   *   *


Ο ουρανός μου
αστεράκια κόκκινα
από χαρτόνια.



           *   *   *


Ράγες κίτρινες
βαγόνια διαλυμένα·
αναχωρητής.



           *   *   *


Σώματα ψυχρά
πέτρινο το φεγγάρι
γλυκό φαράγγι.



           *   *   *


Η ευτυχία
όπως κι αν την προφέρεις
κρύβει τις λέξεις.



           *   *   *


Τεθλασμένες γραμμές
στην ευθεία του χρόνου·
βαδίζω μπροστά.



           *   *   *


Να οδυσσεύεις
και να οδυσσεύεσαι
προς την Ιθάκη.



           *   *   *


Οι νεκροί μας, δεν
περιμένουν τον χρόνο
γυρίζουν πίσω.



                                 Θανάσης Πολυμένης

Πρώτη δημοσίευση.

Στην εικόνα: Paul Klee, «Full moon», 1919.
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.