Μαρία Μαντζιάρη, "Τέσσερα ποιήματα"

Δισταγμός


Ως η άμορφη μάζα
πονηρά εισχώρησα μέσα σου
Την ηδονή να μου προσφέρω
Πολιορκώντας την εύκολη πραγματικότητα
Να σε κυριεύσω!

Σου ζητιανεύω δόλια, την πιο βαθιά σου ήττα να μου δώσεις
Κι ορθώνομαι εμπρός στα μάτια σου
Όχι εγώ,
οι γιοί μου και οι κόρες μου μαζί
Να σου φυσούν το βλέμμα

Δόλια να σε κρατώ μακριά απ’ το κατόρθωμά σου άνθρωπε!
Δόλια τον φόβο να σου σπέρνω!

Κι όταν ο λόγος μου θα παρελάσει νικητής
Το χειροκρότημα που θ’ ακουστεί δεν θα ’ναι πια για σένα
Θα ’ναι του λατρεμένου απογόνου μου
Τέκνο μου
Η αμφιβολία





Ενώπιον του έρωτα


Έλαμπε ο ήλιος στο διπλωμένο γόνατο κοντά στο στήθος της
Το μέτωπο πλατύ και φωτεινό μ’ έναν ορίζοντα σαν άνω ημισφαίριο
Δίδυμοι δορυφόροι σε κοινή τροχιά τα μάτια της γύρω απ’ το βλέμμα του
Και δύο χείλη υποσχόμενα πως δεν θα ηττηθούν στις εξεγέρσεις των κοσμικών εκκλησιών της

Ενώπιον της ερωτικής συντέλειας





Σύγχρονος παραβάτης


Ζωή δίπλα σε συρματόπλεγμα
την άγνωστή σου μοίρα περπατάς
τυφλός στρατιώτης
Μέχρι ν’ ακούσεις το παράγγελμα
που η σάλπιγγα θα σημάνει

Να δεις τα νέα σου περάσματα
Να αναβαθμιστείς σε σύγχρονο παραβάτη





Περνούν οι μέρες


Περνούν οι μέρες βιαστικά
πομπές των μαυσωλείων

Πουλώντας κι αγοράζοντας
καρπούς αγριοσυκιάς

Κι εμείς θλιμμένα βρέφη
τρέχουμε να θηλάσουμε
τον ψεύτικο μαστό τους



                                                                   Μαρία Μαντζιάρη

Μαρία Μαντζιάρη, "Αθόρυβα"

Επιμέλεια-Παρουσίαση: Χριστίνα Λαμπούση

Περισσότερα ποιήματα της Μαρίας Μαντζιάρη στο ιστολόγιο: Ποιητικοί Διάλογοι

Στην εικόνα: John William Waterhouse, "Destiny" (1900).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.