Γιώργος Χ. Θεοχάρης, "Πέντε ποιήματα"

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ


Α, τα μαλλιά σου
μοσχοβολάνε, ακόμα,
δυόσμο, στις παλάμες μου

Τις νύχτες βγαίνεις
βρεγμένη από τη θάλασσα
και με θωπεύεις

Απόψε νά ’σουνα κοντά μου ήθελα
ή, όπως λέμε,
σύννεφο να ’ρθεις να μ’ αρπάξεις

να πάμε πίσω απ’ τα βουνά
να γίνουμε βροχούλα...



[Αδημοσίευτο ποίημα, γραμμένο το 1980]





ΣΠΙΤΙΑ


Σπίτια που γκρίζο τύλιξε μαντήλι του χειμώνα
’ποστερημένα από φωνές κι ωσάν κι εμένα μόνα
Σπίτια πνιχτά κι ανήλιαγα και σπίτια ρημαγμένα
με το πικρό της Κυριακής το μούχρωμα βαμμένα

Σπίτια π’ αλλοτινούς καιρούς το φως σάς πλημμυρούσε
κι η θλίψη μέσ’ στις κάμαρες τις άσπρες δε χωρούσε
Σπίτια που τ' αγκωνάρια σας τριφτήκαν σαν ασβέστη
και στην τρελή κακοκαιριά σάς έλειψεν η ζέστη

Σπίτια δίχως παράθυρα π’ ανέμοι σας κουρσεύουν
κι οι ταραγμένοι σας αρμοί σαν σε σεισμό σαλεύουν
Πόσο πολύ μου μοιάζετε εδώ που στέκω απέξω
Μέσα σας έρχομαι να μπω μ’ εσάς να καταρρεύσω



[Ποίημα γραμμένο το 1982, που ώς τώρα δεν έχει ενταχθεί σε καμία συλλογή]





ΑΣΠΡΑ ΣΠΙΤΙΑ


Λιγάκι πριν το σούρουπο
πάν’ απ’ τον ουρανό της εργατούπολης
οι μνήμες των κατοίκων της
γίνονται σύννεφα
και φεύγουν προς τους τόπους της καταγωγής.

Κι αν το γυρίζει σε βροχή
είναι γιατί κι οι μνήμες κλαίνε.



[Αδημοσίευτο ποίημα, γραμμένο το 1985.
Το ποίημα αναφέρεται στην πρώτη γενιά εργαζομένων που εκπατρίστηκε για το μεροκάματο τη δεκαετία 1960. Οι επόμενες γενιές γεννήθηκαν στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας και νιώθουν τον τόπο πατρίδα τους]





ΕΛΑ


Έλα το βράδυ φανερά
                           σαν ίσκα να καούμε

Όλη τη νύχτα στη φωτιά
              να λάμψουν τα κορμιά μας

Κι όταν χαράξει η αυγή
                         ο Χάρος να πενθήσει



[Αδημοσίευτο ποίημα, γραμμένο το 1992]





ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΕΣ ΤΡΙΛΙΕΣ

ΧΙΙ
Anthyllis hermanniae


Όταν τα σώματα, ξέπνοα,
έπεφταν στο στρώμα
εκείνη έγερνε στο στέρνο του,
κι ως ακουμπούσε τα χείλη της
εκεί που τρεφόταν η επιθυμία
η φυτική της ουσία άνθιζε
σε, φρυγανώδεις θάμνους,
άγριο ρείκι

κι άρχιζαν να βομβούν στο δωμάτιο
τα μελισσάκια του πόθου, και πάλι



[γ.χ.θ. / 2017]





Από τη σελίδα του Γιώργου Χ. Θεοχάρη στο facebook.

Στην εικόνα: Το παλιό μοναστήρι του Ιωάννη Πρόδρομου, στη Δεσφίνα.
Η φωτογραφία καθώς και οι σημειώσεις των ποιημάτων είναι του ποιητή.