Αργύρης Χιόνης, "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει"

Από τις «Εκδοχές του τέλους»

IX

στον Δημήτρη Χαρίτο

Εν’ ασημένιο κέρμα το φεγγάρι, που κάποτε τινάξαν στο διάστημα οι θεοί, κορώνα γράμματα την τύχη παίζοντας αυτού του κόσμου, εν’ ασημένιο κέρμα που δεν έπεσε ποτέ, αλλ’ έμεινε εκεί, μετέωρο, στο χάος. Γι’ αυτό και δεν αποφασίστηκε ακόμα η τύχη αυτού του κόσμου, γι’ αυτό κι αδιάκοπα κοιτάμε μ’ αγωνία το φεγγάρι, μην πάει και πέσει απ’ του χαμού μας την πλευρά.

ΧΙΙ

Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του Τσέχοφ, να σβήνει η ζωή σου, ενώ εσύ με αξιοπρέπεια το τσάι ν’ ανακατεύεις και να επαινείς τη γεύση και το άρωμά του. Έτσι, σαν ήρωας του Τσέχοφ ή όπως ο Τσέχοφ ο ίδιος, στη χυδαιότητα του πόνου ν’ αντιτάσσεις την καλή ανατροφή σου.

                                                         ΧVΙΙ

                                                                      στη Χρύσα

                       Όταν σου αναγγείλουνε τον θάνατό μου,

                       κάνε ό,τι θα ’κανες αν σου χαρίζαν

                       εν’ άδειο βάζο.

                       Θα το γέμιζες λουλούδια·

                       έτσι δεν είναι;

Από τα «Ιδεογράμματα Β΄»

(Είκοσι ένα τάνκα)

                                           ε΄

                           Αν ακονίζεις

                           το μαχαίρι αδιάκοπα,

                           θα το αφανίζεις·

                           στα χέρια σου θα μείνει

                           μόνο η άχρηστη λαβή.

                                          κ΄

                           Από τα πόδια

                           ως την κορφή, μετριέται

                           μόνο το ύψος.

                           Το ανάστημα αρχινά

                           πάνω από το κεφάλι.

Από τη συλλογή «Ό,τι περιγράφω με περιγράφει, Ποίηση δωματίου».

Πηγή: το βιβλίο «Το περιέχον περιεχόμενον - Ο ποιητής Αργύρης Χιόνης (1943-2011)». Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος & εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2016.